In navolging van het RCO (Royal Concertgebouw Orchestra) en het LSO (Londen Symphony Orchestra) richtte het NBE (Nederlands Blazers Ensemble) enkele jaren geleden eveneens een eigen label op. Voor een ensemble zonder strijkers is het echter niet evident om, zoals de twee bovenstaande grote orkesten, het beroemde symfonisch repertoire op te nemen. Het NBE is zich daar ten volle van bewust en gaat uitsluitend voor verrassende samenwerkingen en unieke projecten. Ook deze Haydn-opname is een geval apart. Na het succes van zijn 'Die Schöpfung' besloot Haydn dat het tijd was voor een gelijkaardig, tweede project. Dat werd 'Die Jahreszeiten', dat de muziekgeschiedenis zou ingaan als een kwalitatief stukken minder hoogstaand werk. Dat heeft veel met de bedenkelijke kwaliteit van het libretto te maken, hoewel Haydn er het beste van heeft gemaakt.
Al snel sproten tal van transcripties uit de grond, onder meer voor blazersensemble. Het NBE droeg arrangeur Hans van der Heide echter op de partijen sterk te reduceren tot een partituur voor twaalf muzikanten. Dat was een vreselijke klus, want zowel de orkestpartij als de vocale lijnen moesten getransponeerd worden naar een helder stuk. De moeilijkheid daarbij was om de vaart erin te houden en tegelijk interessant aan het werk te gaan met klankkleuren. Wonder boven wonder wist van der Heide ook effectief een waardevolle herwerking te maken van Joseph Haydns 'Die Jahreszeiten'. De luisteraar heeft immers absoluut niet de indruk dat het hier niet om een originele compositie gaat, noch voelt men zich beperkt door de kleinschalige instrumentatie. Het geluid wordt juist heel gecondenseerd door de verschillende blazers en dankzij een subtiel geplaatst stukje zang hier en daar, amuseert de toehoorder zich meteen kostelijk.
Het hele project heeft iets feestelijk en daar zit de prachtige tekst van Bart Moeyaert allicht voor iets tussen. Niet al het werk van die man is kwalitatief even hoogstaand, zeker niet voor kinderen die niet houden van zijn soms nogal zweverige toon, maar deze keer heeft hij zowel voor de jonge als voor de volwassen luisteraars een evenwicht gevonden. Hij baseerde zich op het oorspronkelijke libretto, maar doet er volledig zijn eigen ding mee. Dat de titel veranderde in 'Het Paradijs op aarde' is wat dat betreft een duidelijk statement. Zijn tekst werd overigens ook afzonderlijk uitgegeven met prenten en een cd, maar ook deze "afgeslankte vorm" loont dubbel en dik de moeite. Het NBE zat immers niet verlegen om geluiden van wind en stromend water live op te wekken (in het boekje zijn daar trouwens heel mooie foto's van te zien) en die sfeervolle aanpak loont ook echt. Als Adam en Eva plots aan het vissen slaan, waant de luisteraar zich immers meteen aan een rivier, zeker als de zoete kopers een tedere melodie inzetten.
Fundamenteel is muziek als deze niet en de purist zal zeker de oorspronkelijke versie van Haydn verkiezen. Voor mensen met jonge kinderen is deze cd-opname echter een prachtig Sinterklaas-cadeau of een geschenk voor met kerst. Kinderen genieten immers van Moeyaerts magische taal en het is altijd leuker om als volwassene volledig te kunnen meegaan met de stroom. De overgave van de muzikanten, de prachtige muziek en het eenvoudige, maar stilistisch erg mooie ontwerp maken dit schijfje tot iets erg bijzonder.
