Met zijn fantasierijke, zeemzoete synthesizermuziek wordt Frank Van Bogaert al eens de Vlaamse Vangelis genoemd. Die vergelijking houdt steek, want met zijn zogenaamde EM ('Electronic Music') doolt de man al zo'n vijf platen lang in fantasialand. Het budgetvriendelijke 'One Out of Five' overloopt even de hoogtepunten van de 8–jarige carrière van deze eigenaar van de ACE Studios in Aartselaar. Hoewel, 'even'? In meer dan 77 minuten laat de synth-meester Oosterse en Westerse culturen samenvloeien en combineert hij met verve typische jaren '70 klanken met moderne en diepgaande effecten.
De voorliefde voor kenmerkende muziek à la Vangelis, Jean-Michael Jarre of Klaus Schulze wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Met een half geopend oor lijken de tunes van 'Chariots of Fire' of 'Conquest of Paradise' voortdurend op de loer te liggen. Gelukkig vervalt Frank Van Bogaert niet in clichés. Een diep liggende ondertoon van etnische ritmes (ontleend aan Deep Forest en ERA) schenkt deze veelgelaagde muziek een fijne extra dimensie. Vooral in zijn latere werk vormt dit een organisch en warm geheel van magische muziek. Opener 'Human' wordt zo'n vijf minuten voortgedreven door een stuwende loop die wat weg heeft van een geforceerde ademhaling. Zacht strelend gitaarwerk en wegdraaiende effecten verhogen de spanningsfactor, terwijl zwevende klanken toch weer rust brengen. Een kluwen van emoties is wel meermaals aanwezig. Zo biedt deze cd een mooi evenwicht tussen pathetische, introverte en romantische nummers. Een veelgelaagd tapijt van synthesizergolven vermengt zich moeiteloos met schijnbaar live ingespeelde instrumentale partijen en vormt zo een te genieten dynamiek. Toch wringt er af en toe wat in het geluidsspectrum van Van Bogaert. Té verouderde geluiden of melodietjes blijven teruggrijpen naar de begin jaren'80-periode. Het open bloeiende 'Desert' probeert een net iets té goed gevoel op te roepen en nummers als 'Ballet' golven maar wat sfeervol op en neer zonder echt te overtuigen. Ook het traag omwentelende en rollende 'Violet' is weinig opzichtig met zijn tikkende ritme en daar voegen sjamanenzangen helaas weinig aan toe. Als songs zoals 'Docking' of 'A State of Mind' dan nog afklokken op 7 à 8 minuten, wordt het van dit alles een beetje teveel.
'One Out of Five' geeft een mooi en zeker lang genoeg overzicht van het werk van dit miskend Belgisch talent. Frank Van Bogaert weet in zijn muziekstijl boeiende, doordachte en fantasierijke muziek te brengen. Electronic Music is, omwille van zijn veroudering, echter nog een zelden bewandelde muzikale weg. Het bewust werken met primitieve elektronische synthesizerklanken spreekt de inventiviteit van de cd wat tegen waardoor 'consumeren in kleine hapjes' een goede boodschap lijkt.
Meer over Frank Van Bogaert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
