O wee als muzikanten maar één passie zouden mogen hebben. Misschien had George Gershwin zijn onverzettelijke integratie van klassiek en jazz dan nooit kunnen doorvoeren. Of was Bernstein behalve een onvolprezen dirigent nooit de componist geweest van heerlijk swingende stukken die tot de mooiste uit de tweede helft van de twintigste eeuw behoren. Ook een album als ‘Tanguillo’ had er nooit kunnen komen als een muzikant als François Salque aan het conservatorium te horen had gekregen dat hij zich niet met andere genres moest bezig houden omdat dat alleen maar kon afleiden van de essentie. Niets is immers minder waar: weet iemand die zich op verschillende manieren uitdrukt niet beter wat werkt en wat niet, en heeft zo iemand geen toegang tot wat mensen universeel raakt, in plaats van specifiek in bijvoorbeeld een klassieke context? ‘Tanguillo’ is overigens niet zomaar een vrolijke zomeruitstap van een classicus die zich even onderdompelt in het bad van de tango. Cellist François Salque en accordeonist Vincent Peirani hadden immers een eigen stijl voor ogen: geen gelegenheidsprogramma om snel een schijfje aan hun discografie te kunnen toevoegen, maar een bijdrage aan de traditie van de tango, door hun eigen gevoeligheden op de Argentijnse dans los te laten.
Op papier klinkt dat erg bijzonder, in realiteit bleef het duo echter dicht bij het originele karakter van waar grootmeester Ástor Piazzolla in uitblonk. Diens ‘Le grand tango’ kleurt deze opname, net als ‘Café 1930’. In dezelfde stijl sloegen Salque en Peirani echter ook aan het improviseren en dergelijke passages passen feilloos in het grotere plaatje van deze broeierige opname. Voor Salque is de melodie een erfenis die hij transponeert vanuit zijn klassieke achtergrond, voor Peirani zijn opzwepende of net erg zangerige lijnen inherent onderdeel van zijn altijd wat slepende en klagerige palet. Over het algemeen is de accordeonist dan ook wat inventiever dan zijn strijkende collega, die ritmisch minder strak of inventief voor de dag komt. Daardoor is ‘Tanguillo’, hoewel een prachtig album, minder indrukwekkend dan de voorganger die dit duo in een recent verleden nog afleverde, met name ‘EST’. Die cd was gewijd aan de muziek van centraal Europa en bevatte onder meer een ronkende transcriptie van Bartóks snedige Roemeense volksdansen voor piano. Dergelijke meer gedurfde escapades proberen Salque en Peirani deze keer eigenlijk niet of amper uit. Hoewel ze de harmonie van de tango verruimen en niet in elke compositie opnieuw de dans zelf opzoeken, blijven hun keuzes in een bepaald herkenbaar stramien zitten. Afklokken op meer dan een uur muziek, is voor de luisteraar dan ook best vermoeiend.
Enerzijds is het natuurlijk mooi meegenomen dat het duo zich niet beperkt tot Piazzolla en de bezetting zelfs even uitbreidt met de gitaar van Argentijn Tomás Gubitsch. Anderzijds zijn het net de stukken van Piazzolla waarin de luisteraar het gevoel krijgt dat de conventies van de tango uiteindelijk slechts een medium zijn om daadwerkelijk tot muziek te komen die veel meer vertelt dan alleen een ritmisch verhaal van zweterige lichamen. In hun eigen improvisaties komen Salque en Peirani in feite veel minder tot klank die haar genre overstijgt en raakt aan een melancholie die algemeen is, kortom niet specifiek gebonden aan de tango. Waarom, in het verlengde daarvan, niet naar andere componisten grijpen die sedertdien een origineel licht hebben laten schijnen op de tango, haar hebben geïroniseerd, opnieuw onderzocht, uitgediept? Het zijn kansen die Salque en Peirani doelbewust hebben laten liggen om te komen tot een album dat niemand misleidt en zich heel eerlijk ontplooit. Geen trucen, alleen maar liefde voor een stijl die nog altijd de potentie heeft om hoofden op hol te doen slaan, twee paar benen in een prachtige choreografie samen te binden, armen te laten verstrengelen tot een erogeen ballet dat zich bij minstens 37 graden Celsius voltrekt. Eenzaam, en toch samen: het duo Salque – Peirani raakt aan de geest van de tango. En beroert de ziel. Al is meer dan een uur van het goede teveel.
