Aesthetik Records is het geesteskind van de Belgen Franco Cangelli en Dj Akî, twee notoire muziekfreaks die elkaar vonden in hun gemeenschappelijke liefde voor funky elektro en diepe Detroit-techno. Het relatief jonge label opereert vanuit Gent en richt zich specifiek op liefhebbers van strakke en tegelijk warme dansvloerelektronica met een experimentele twist.
Aesthetiks eerste release ('Mondo Guasto Ep') is van de hand van labelbaas Cangelli zelf. Franco Cangelli verdiende zijn sporen als producer op minimal-labels als Sushitech ('Spin Of Thought Ep') en Toys For Boys ('Spectre Ep'), maar is ook als party-dj geen onbekende in het internationaal florerende minimalmilieu. De vier tracks die hij nu op zijn eigen label uitbrengt houden het midden tussen techno en machinale elektrohouse. De eerste track 'Dysfunctional' wordt voortgestuwd door een stevige vierkwartsbeat, maar krijgt al snel een speelse toplaag van bubbelende bleeps en vlijtig door het stereobeeld springende synthtonen. Ook op 'Sneaky Intentions' en 'Work it Out' combineert Cangelli een strakke, up-tempo bas- en drumgroove met een koppel gefilterde psychedelische synthmelodietjes die voortdurend in- en uitfaden. 'The Happy Life Implant' haalt het tempo een tiental bpm's naar beneden en legt de nadruk op een nerveus web van kriskras door elkaar bewegende, bezwerende fluittonen en knisperende micropercussie.
Ozka opent zijn 'Phutro Ep' zonder omwegen met de sfeervolle technotrack 'Indulge'. De song, die op het eerste zicht een diepe, doch ééndimensionale dansvloerstamper lijkt, blijkt heel wat meer in zich te dragen als men zijn aandacht verlegt naar wat zich in de achtergrond afspeelt. Ook in 'Criminal' speelt Ozka een verfrissend spel met als een batterij zakhorloges door elkaar tikkende percussielijnen, al is hier de zwaar, loom en hypnotisch door de luidsprekers dreunende beat heel wat prominenter aanwezig. Met het psychedelische 'Foff', compleet met tegendraads gekraak en geritsel en breed galmende zeurende synthvlagen, houdt de producer het midden tussen house en techno. Het stuwende 'Phuture' brengt dan weer een rechttoe rechtaan ode aan duistere technomeesters als Mark Broom en Dave Angel.
De Zweed Johan Fotmeijer steekt op zijn beurt niet onder stoelen of banken waar hij de mosterd haalde voor 'Critters', de eerste track op de gelijknamige ep. Met een redelijk traag pompende beat, minimale acid-achtige bleeps en theatraal roffelende elektrodrums grijpt hij naar de begindagen van de house. De psychisch gekwelde stem die op regelmatige basis "Did you see it? I didn't see it!" roept, maakt het plaatje compleet. De Håkan Libdo's remix van diezelfde track is zo mogelijk nog gestoorder door de toevoeging van een resem breed reutelende baslijnen en tegenstribbelende drumaccenten. 'Do not repeate' en 'Next Door', tot slot, zijn twee dubby technotracks die onderaan beheerst voortdreunen terwijl zich aan de bovenkant een (volledig volgens de regels) hypnotisch spel van zich openende en sluitende metalige filterdeuntjes voltrekt.
De drie ep's die het Belgische Aesthetik hier presenteert zetten een divers en toch duidelijk herkenbaar geluid neer. Het label verkent op een voorzichtige manier de grenzen van de minimale techno, met een aan de ene kant een voorliefde voor sfeervolle elektro en house van de oude school en aan de andere kant een neiging naar meer experimentele exploten. De toekomst moet uitwijzen of deze nieuwe 'stal' zich staande zal kunnen houden in de stilaan overbevolkte wereld van de minimale dansvloerelektronica, maar met hun eerste drie 12"-releases nemen ze alvast een vliegende start.
Meer over Franco Cangelli / Ozka / Johan Fotmeijer
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
