Franck Balestracci is een veelzijdig muzikant. Dat kan je op zijn nieuwe cd 'existences invisible' niet enkel horen maar ook zien. Op de achterzijde staat immers vermeld wie wat gespeeld heeft op deze plaat. Veel namen moeten daar niet voor gebruikt worden: keyboards, piano, drum of noem maar op, Balestracci heeft gewoon alles zelf opgenomen. De uit de Provence komende Balestracci is drummer van opleiding en het is dan ook hoorbaar dat vooral ritmes zijn muzikale visvijver vormen. Niet dat hij de luisteraar enkel rauwe vis presenteert: zijn menu is evenwichtig gekruid met melodie en harmonie.
De eerste indruk van 'existences invisibles' is niet zo overweldigend. 'Screenplay of a movie', de openingstrack, klinkt immers ongeveer even modern als het geluid dat computerspelletjes begin jaren negentig wel eens durfden te produceren: zeer elektronisch en met weinig harmonische rijkdom. Daar houdt de vergelijking dan wel reeds op. De elektronische synthesizerklanken blijven wel terug komen, maar absoluut niet in monotone loops of inspiratieloze variaties. De klanken, ritmes en samples worden verweven tot een complexe structuur die een enorm ruimtescheppend vermogen heeft. De muziek zweeft dan ook ergens tussen de twee werelden van ambient en soundscapes in. De meeste nummers hebben een uitgesproken rustig karakter. Een mooi voorbeeld hiervan is 'Prelude Polaire'. Hierin ontspint zich een ragfijn samenspel van subtiele drum, elektronische strijkinstrumenten en andere geluidseffecten. Ook in 'Telle Est la Raison' komt dezelfde ingrediënten aan bod, al wordt er hier meer suspens gecreëerd door stuwende lage strijkers en geheimzinnige, weidse intermezzi met viool en piano. Soms verdwijnt de eerder vermelde rust echter volledig. 'Electric day' bestaat uit een uptempo basbegeleiding met een pertinente hihat op de achtergrond. Daarboven speelt de synthesizer een opzwepende melodie en zorgen samples en zogenaamde 'deconstructed voices' voor een ijzige kille sfeer.
Elektronica staat bij Balestracci echter niet voor gevoelloosheid en onpersoonlijkheid. Met al zijn hulpmiddeltjes slaagt hij erin een zeer mooi, verscheiden en bij momenten zeer warm klankpalet tevoorschijn te toveren, iets waar andere elektronica-adepten nog niet in de verste verte aan kunnen tippen.
Meer over Franck Balestracci
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
