Fluxus is een groep die best te situeren valt temidden groepen als Laïs, Kadril en Ambrozijn, die de folkmuziek weer iets centraler op de kaart van het muzikale landschap zetten. Met 'Transparant' zijn is Fluxus inmiddels al weer aan hun derde cd toe.
De cd telt twaalf nummers, waarvan vier vocale werken zijn. In alle vier die nummers lijkt de stem van zangeres Greet Garriau niet zwaar genoeg te wegen om een nummer te dragen, of het nu gaat om een uitbundige popsong als 'Nevel' of om een intimistische ballade als het titelnummer. Haar bereik en toonvastheid zijn niet overtuigend en ook de stemkleur mist voldoende rijpheid om boeiend te wezen. De teksten balanceren soms vervaarlijk op de grens tussen poëzie en cliché en doen hier en daar zelfs denken aan karamelverzen met zinsneden als "Zonder een gebaar / Verdwenen in ochtendnevels / Vlekken in de mist / Een sluipend gevaar." De andere instrumenten weten wel te overtuigen, ook dezelfde Greet Garriau op accordeon. Geert Simoen, percussionist, verdient een extra vermelding voor zijn uitstekend spel. Er wordt vakwerk geleverd alsof het niets is, mooi gecoördineerd, gearrangeerd en gedoseerd. De composities bakenen echter de speelruimte af, die vaak te beperkt is. De meerderheid van de nummers op 'Transparant' beginnen met een goede tot werkelijk uitstekende intro, bijvoorbeeld 'Kaatwalk' en 'Wolkenfabriek'. Maar al te vaak volgt daar echter het tot in den treure herhalen en af en toe variëren van die intro op. Zeker in de tamelijk lange nummers gaat dat gegarandeerd vervelen, ondanks de soms uitmuntende tussenspelen die de pil soms wat minder bitter maken. 'Emotional Overdrive' is in die zin wel een zeer ironische titel. Een zwoele sax met veel echo zet daar in, met minimale begeleiding. Het nummer, dat allicht jazzy geïnspireerd is, bestaat vooral uit het overmatig herhalen van dat niet eens zo schitterende leidmotief. Beterschap lijkt in zicht wanneer een ander thema wordt ingezet in een vlotter ritme en tempo, maar alle hoop wordt vervolgens weer de grond in geboord wanneer teruggeschakeld wordt naar het slakkengangetje. Over het algemeen bevatten de composities leuke ideeën, maar niet genoeg, zodat het geheel nogal arm overkomt.
Fluxus is een schijfje met leuke deuntjes die veel liefhebbers van pop-folk en kleinkunst wel zullen smaken. Het mist echter de diepgang en rijpheid die het wel schijnt te pretenderen en is weinig vernieuwend, zelfs ondanks het sporadisch gebruik van wat elektronica.
Meer over Fluxus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
