Of het in de groepsnaam Flogging Molly ook om die Ierse Molly Malone gaat (die met haar 'Cockles and Mussels'), is niet helemaal duidelijk. Wat wél vaststaat, is dat deze feestbende uit Dublin met een gelijkaardige folkloristische gezapigheid als het bovengenoemde nummer door het leven gaat. De kampioenen van de Guinness hebben hun derde volwaardige langspeler af. Hoor hoe kroegfolk en pretpunk zich in eenzelfde afgeroomde pint kunnen vermengen.
Carnalval! 'Within a Mile of Home' smijt er meteen stevig wat jolijt in. Een razendsnel drumtempo, een voetenstampende vedel, een op hol geslagen banjo, de melancholieke zang van frontman Dave King en samen bejubelde refreinen zijn de feestartikelen. The Pogues zouden bleek wegtrekken bij zo'n storm van Iers folkgeweld. Flogging Molly is voortdurend lachebekken en volgt het pad dat Dropkick Murphy's voor hen heeft uitgezaaid (als wordt dit door Flogging Molly meer uitgediept). Deze plaat zwiert er met een stevige vaart van door. Op het merendeel van de vijftien tracks lijkt het wel of de Eurostar is doorgeraasd tot de dichtst bijzijnde whiskeybar. Iemand die het niet kan nalaten te billenkletsen bij de drie minuten durende nummers van Flogging Molly, heeft blauwe dijen vooraleer het eerste refrein is ingezet. Toch wordt op deze cd ook af en toe gas teruggenomen. Als een zwalpende smartlap huppelt 'Factory Girl' met de heerlijke countrystem van gastzangeres Lucinda Williams voorbij. Accordeon, vedel, banjo, piccolofluit, ... alle instrumenten om tranen weg te pinken zijn aanwezig (tijd om op te drogen krijgen ze in geen geval). Liedjes als 'Whistles the Wind' of het akoestische 'The Spoken Wheel' volgen in hetzelfde meelijdende voetspoor. Als ware zeemanshymnen nopen de samen gezongen refreinen tot luidkeels meebrullen. Naast de sneller of trager opzwepende ritmen en cadansen, zijn het vooral die veelal humoristische teksten die deze plaat ook weer zo weelderig maken. Dronkemansverhalen over een woest zwerversbestaan, op de klippen gelopen liefdesaffaires, lijf en leed en een vlaag van nostalgie vormen de spil van 'Within a Mile of Home'. Spreekt overigens voor zich dat er hier en daar ook een heerlijk oppeppende banjosolo of vioolspel aan wordt toegevoegd om dit alles emotioneel nog meer te bekrachtigen. De vingervlugheid van de muzikanten wordt soms aardig op de proef gesteld. Zo ontaardt 'Tobacco Island' in een huiveringwekkend snel, uitbundig spel van met mekaar strijdende snaarinstrumenten. Voeg daar de nodige "yeaha" uitlaten aan toe en het feestplaatje is volledig!
Wie er nog aan durfde te twijfelen: het is Flogging Molly weer gelukt om een handleiding te maken voor een zorgeloos bestaan. Hoewel de gevoelige snaar al eens wordt bespeeld, zorgt de feestelijke drive er voor dat die nooit lang zal blijven natrillen. Het enige wat ontbreekt bij deze rasechte mannenplaat? Een iets explicieter Iers accent, veel dronken kameraden en een toog vol Guinness pinten (van het vat natuurlijk!).
Meer over Flogging Molly
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
