Willowtip slaat opnieuw toe! Misschien is het geen echt grote opgave om de meest extreme death metalband van Italië te zijn, maar wat de jongens van Fleshgod Apocalypse laten horen op deze mini is daadwerkelijk enorm sterk. Zo sterk zelfs, dat ze even een groot gedeelte van de Europese en Amerikaanse technische death metalbands een poepje laten ruiken! Het enige nadeel van dit plaatje is dat er maar vijf songs op staan, maar zelfs die zijn al zo geschift lekker dat ze aanschaf rechtvaardigen.
Fleshgod Apocalypse heeft duidelijk de mosterd gehaald bij de groten van de technische death metal. Een naam als Suffocation duikt herhaaldelijk op bij het horen van deze songs, voornamelijk omdat ook hier extremiteit in al zijn glorie naadloos gekoppeld wordt aan herkenbare en vooral catchy songs. Dat is geen gemakkelijke opgave, maar deze jongens hebben zonder enig probleem pakkende composities gemaakt die zich meteen in het brein nestelen als een volleerde parasiet.
Het bruutste van de totaalsound komt zonder twijfel van de drummer, of beter: het drumbeest. Het is waanzinnig hoe snel de vellenmepper van dienst kan uithalen, maar die soms grenzeloze snelheid herbergt opvallend frisse loopjes en er zit meer dan voldoende afwisseling in. Ook het gitaarwerk is zonder meer uitstekend, met ruimte voor brute riffpartijen en flitsende soli. Niets nieuws onder de zon, zouden sommigen zeggen, en ze hebben gelijk. Maar Fleshgod Apocalypse slaagt er wel in om die elementen te verenigen tot vlammend rake splinterbommen en precies dat is de kunst. Dat niet alleen, maar buiten een verrassend brute en verstaanbare grunt, komen er tijdens 'Thru Our Scars' en 'Conspiracy of Silence' plotseling cleane zanglijnen opduiken. Een vreemde combinatie, maar het werkt wonderwel. Dat bewijst dat deze band niet vies is om iets nieuw te proberen, en daarvoor verdienen ze alweer een pluim.
Het afsluitende titelnummer is een bijzonder creepy pianostukje, blijkbaar een traditie bij deze jongens. Daarenboven krijgt een mens ook nog eens een waanzinnige cover van 'Blinded by Fear' van At the Gates er bovenop. Het gitaarwerk is grotendeels hetzelfde als het origineel, maar de hogesnelheidstrein-drumpartijen geven het nummer nog eens een extra rondje munitie. Zelden komt een cover voor die tegelijk zo trouw is aan het origineel en een extra dosis “Ooomph!” in het geheel injecteert.
Alweer: het is verdraaid jammer dat dit slechts een mini is, want wat Fleshgod Apocalypse etaleert is een neus voor sterke composities, naadloos verweven met brutaliteit, snelheid en techniek. Liefhebbers van extreme muziek doen er dan ook bijzonder goed aan om dit op te snorren en in het hart te sluiten.
