Tot nog toe is er niemand die heeft kunnen achterhalen welke paddenstoelen Flaming Lips als ontbijt slikken. Feit is wel dat het psychedelische verhaal van de vier heren uit Oklahoma na dertig jaar en bijna twintig studioplaten nog geheel niet uitgezongen is, maar zelfs knotsgekker wordt. De heren hun nieuwe passie: legendarische platen door hun bizarre Flaming Lips-mallemolen draaien en daar enkele bijzondere gastmuzikanten (“Fwends”) bij betrekken. Zo mocht Henry Rollins onder meer opdraven in een remake van ‘The Dark Side of the Moon’ (Pink Floyd), en spelen vaste kameraden van Stardeath en White Dwarfs mee op bewerkingen van ‘In the Court of the Crimson King’ (King Crimson) en het titelloze debuut van The Stone Roses. Bij deze is het de beurt aan ‘Sgt. Peppers Lonely Heart Club Band’.
‘With a Little Help from My Fwends’ is minstens even avontuurlijk als het bijna 50 jaar oude origineel. De gastenlijst spreekt echter helemaal tot de verbeelding. Niemand minder dan Moby, MGMT, J. Mascis (Dinosaur Jr), My Morning Jacket en zelfs tienerrebel Miley Cyrus tekenen present op deze plaat, naast vele anderen.
Opluchting: Flaming Lips respecteren het werk van The Fab Four en houden vast aan zowel de alom gekende songstructuren als melodieën. Als is vasthouden misschien wat ongelukkig gekozen. Want de klavecimbel blijft nog wel aanwezig in het wondermooie ‘Lucy in the Sky with Diamonds’, maar de hoeveelheid wegdraaiende bubbeleffecten, het feit dat Moby voor een elektronische ritmiek zorgt en een (overigens erg onderdanige) Cyrus de micro regelmatig overneemt, zorgt toch voor een aparte ervaring. Daar draait het natuurlijk allemaal om: de fwends partijen laten inspelen, inzingen en aankleden maar nadien het resultaat volledig verdraaien en vervormen volgens de kenmerkende Lips-sound.
Soms mag dat op een wat meer ingetogen manier. Zo lijkt een hol, dof, akoestisch ‘Fixing a Hole’ met de Electric Wurms wel ondergedompeld in een bad vloeibare LSD met zijn lome, diep bedwelmende uitstraling. Maar al te vaak is dat erg opzichtig en eigenwijs en overstijgen wegdraaiende effecten, samples en verhakte klanken de originele melodielijn. De geluidsband van ‘Within You Without You’, trots ingezongen door Birdflower en Morgan Delt, lijkt over een rasp geschuurd te zijn. Het circus houdt aan. Tonen worden onderdrukt of schieten de hoogte in als een vuurwerkpijl. Het vermakelijke overstijgt bij momenten zelfs het smakelijke. Nummer na nummer scheren de vele impressies de luisteraar om de oren. ‘Lovely Rita’ houdt het even droog met een stompende beat die van alle menselijkheid ontdaan is en een hobbelende basmelodie op de synthesizer. Net wanneer de schoonheid en broosheid van zangeressen Teagan en Sara zich helemaal ontplooit, ontaardt het nummer echter weer in maniakaal gewriemel en geschuifel.
Flaming Lips heeft van deze vertolking weer helemaal zijn eigen ding gemaakt. Zijn uit de duizend herkenbaar geluid van overstuurde en tegelijkertijd onderdrukte zang en permanent gefrunnik aan melodieën die nog juist worden vastgehouden, loopt als een rode draad doorheen dit album. Een erg indrukwekkende lijst gasten wordt hier duidelijk beschouwd als deelnemers, niet als overheersers. Maar echt heel ‘Sgt. Peppers…’ onderdompelen in deze psychedelische hutsepot is vrij heftig. Een entertainende, revolutionaire plaat werd daarmee omgetoverd tot pure kermisgekte.
