Er heerst paniek in de ruimte: de zuurstofpomp laat het afweten aan boord van het ruimteschip van Major Syrtis tijdens een Marsmissie op Kerstavond. De hulp van een superwezen (Flaming Lips frontman Wayne Coyne) redt de noodlijdende bemanning en zorgt voor een goede afloop. Veel meer houdt het scenario van 'Christmas on Mars' niet in. Desondanks heeft het zo'n zeven jaar moeten duren vooraleer The Lips hun ambitieuze filmplannen definitief uitvoerden. Het resultaat is een half uur durende zwart witprent in een doodeenvoudige setting die een combinatie maakt tussen Stanley Kubrick absurdisme en een jaren '50 sfeertje.
Het opzet van deze karaktergestoorde heren uit Oklahoma mag dan wel groots zijn, het resultaat blijkt erg abstract en moeilijk vatbaar. Veel onsamenhangende dialogen, potsierlijke acteerprestaties (enkel bandleden, crew en vrienden maken deel uit van de cast) en een functie om het geheel in het Russisch te ondertitelen zijn weinig verhelderend. Dit korte filmpje is dan ook vooral voer voor hetzij doorwinterde Flaming Lips fans, hetzij liefhebbers van obscure en weinig toegankelijke (kort)films.
De bijbehorende muziek-cd is echter des te interessanter. Waar de dvd vooral onrustig en geschift overkomt, blijkt de bijbehorende filmscore een oefening in pure ontspanning en dromerigheid. Gedurende twaalf tracks ontplooien zich languit gesmeerde, licht zwevende ambienttapijten en frisse klankkleuren die dan weer knipogen naar synthesizerhelden uit de jaren '80 (Klaus Schulze, Brian Eno). The Flaming Lips hebben echter ook gekozen voor een licht klassieke inslag met live instrumentarium. Titels als 'The Secret of Immorality: This Strange Feeling, This Impossible World' verraden natuurlijk nog wel dat experimenteel karakter, maar inhoudelijk gaat het hier om een lentefris aria waar strijkers, hoorns, fluit en belletjes beurtelings de sfeer bepalen. Af en toe groeit toch de onrust. Zo duiken in het krachtige 'The Gleaming Armament of Marching Genitalia' (weer zo'n dijk van een titel) rommelende trommels, chaotische koorzangen en te hard aangeblazen trombones op. 'Your Spaceship Comes from Within' bestaat dan weer uit een combinatie van verstoorde radiogolven en een beademingstoestel. Voor het overgrote deel is deze instrumentale sfeerprent echter een onderhoudende, maar vooral ook onbezorgde sfeerplaat. Wayne en co profileren zich hier als heuse componisten die de kunst verstaan om degelijke muziekstukken samen te stellen en toch de nodige aparte, onvoorspelbare elementen te laten infiltreren zodat het psychedelische karakter van deze band geen oneer wordt aangedaan. 'Christmas on Mars' is dus pure klasse, zij het wel een erg aparte.
Verwacht hier absoluut geen traditioneel Flaming Lips-geheel. Voor één keer heeft zanger Wayne Coyne bijvoorbeeld zijn bewust zeurige falset eens niet gebruikt. Dit is wel een staaltje heerlijk absurdisme dat het prettig gestoorde en vooral experimentele karakter van deze band verder uitdiept. De nodige interviews en sfeerbeelden achter de schermen bevestigen enkel maar de gflipte status van dit gezelschap. Nu na zoveel tijd de film en bijbehorende soundtrack eindelijk vervolmaakt is, wordt het allicht tijd voor een nieuw gek project?
Meer over Flaming Lips
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
