Het Weense Altenberg Trio speelt al van bij zijn oprichting in 1994 op alle grote podia, zoals de Weense Musikverein of de Mozartwoche in Salzburg. Na opnames van de complete pianotrio's van onder andere Johannes Brahms en Robert Schumann, maar ook van minder bekend werk, wagen ze zich nu aan de twee pianotrio's van Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809-1847). Deze uitgave van Challenge is een sterk pleidooi voor de beide meesterwerken, al is hun vurige visie er een die soms wat te veel aan de lyrische toverkracht van de werken voorbijgaat.
Het eerste pianotrio in re klein werd gecreëerd in 1840 en werd onmiddellijk lovend onthaald. Robert Schumann noemde het zelfs een van de sterkste trio's van zijn tijd. Waar de drie heren van het Altenberg Trio ongetwijfeld in slagen is om het vuur en de virtuositeit van het werk naar boven te brengen. Van bij de eerste noten sleuren ze de luisteraar mee in een wel erg letterlijk genomen 'agitato', al moet worden gezegd dat ze in hun frasering voortdurend oog hebben voor de stuwing van de muziek en voor de onderlinge wisselwerking. Het zachte en intieme van het 'Andante con moto tranquillo' lijkt hen minder te liggen. Mendelssohns dromerige melodieën worden weliswaar mooi gespeeld, maar missen de dromerigheid en de kleur die ze net dat tikje hoger kan tillen. De interpretatie van het tweede trio gaat zo mogelijk nog verder: op bepaalde momenten in het openingsdeel lijkt het soms of de viool het einde niet gaat halen. Dat neemt niet weg dat de contrasten mooi gedefinieerd zijn en evenmin de muzikale spanningsboog in de weg staan. In het puntige van het 'Scherzo', maar nog meer in het laaiende slotdeel, druipt het speelplezier ervan af. Toch blijft het jammer dat ook in dit tweede trio het vuur en de passie de intimiteit overschaduwen.
Dat de Altenbergs deze werken op hun duimpje kennen, maakt deze plaat overduidelijk. Of hun krachtige interpretatie iedereen zal aanspreken is een andere vraag.
Meer over Felix Mendelssohn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
