De eerste cd van de Vlaamse pianist Liebrecht Vanbeckevoort, de zesde laureaat op de laatste editie van de Koning Elisabeth Wedstrijd in 2007 bevat met zorg gekozen repertoire. Vanbeckevoort stelt zich bescheiden op en valt noch meteen het grote solorepertoire voor piano aan, noch (gelukkig maar!) zag hij zich verplicht om obscure hedendaagse Belgische muziek op te nemen. Met een cd die volledig gewijd is aan de pianomuziek van Felix Mendelssohn-Bartholdy voert hij minder gekende maar toegankelijke en knappe muziek uit. Naast een selectie uit de 'Lieder Ohne Worte', acht reeksen van intimistische karakterstukjes voor piano solo, speelde hij Mendelssohns eerste pianoconcerto in a klein in, het 'Ronde Capriccioso', opus 14 en de 'Variations Sérieuses', opus 54 uit, een representatieve dwarsdoorsnede van de pianomuziek van deze Duitse romanticus.
Vanaf de eerste noten van de 'Lieder Ohne Worte' hoort men als luisteraar een wat gemanierde uitvoering wat betreft de – mag het zo genoemd worden? – lichtjes voorspelbare plaatsing van versieringen, slotakkoorden of harmonische wendingen. Maar de negen 'Lieder' die Liebrecht Vanbeckevoort hier uitvoert bezitten een mooie sfeer, gemoedelijk genoeg om meteen de atmosfeer van de Duitse vroeg-romantiek naar boven te halen. Vanbeckevoorts piano klinkt zeer direct en een tikkeltje hard en op deze opname gebruikt hij dan ook tamelijk veel bas. Dit helpt om zijn interpretatie transparant en harmonisch overzichtelijk te houden maar doet deze 'Lieder ohne Worte' ook iets te groots klinken voor de bescheiden, intieme opzet van deze stukjes. Zo klinkt het vijfde deel (Mendelssohn voegde zelfs het onderschrift 'Frühlingslied' toe) niet zozeer lichtvoetig dan wel ronduit robuust en druk.
De 'Variations Sérieuses' opus 54 klinken zonder die lichte maniërismen die de 'Lieder ohne Worte' meedragen. Hier hoort men een Mendelssohn die duidelijk richting Schumann en Beethoven keek en Vanbeckevoort geniet hoorbaar van Mendelssohns meer virtuoos gedachte pianopartij en vliegt voortvarend in de snelle delen van deze groots opgezette variaties. Het 'Rondo Capriccioso' opus 14 is, net als de ouverture tot 'Ein Sommernachtstraum', een jeugdwerk en het deelt er dezelfde magische sfeer mee. De uitvoering klinkt echter minder feeëriek dan wel vooral enthousiast en lichtjes onstuimig.
Mendelssohns eerste concerto voor piano en strijkers schreef hij toen hij dertien jaar oud was, voor privé uitvoeringen met zichzelf als solist en het huisorkest van zijn familie als begeleiding. Het strijkerensemble 'Camerata Con Cor(d)e' neemt Mendelssohns kleine huisorkest als uitgangspunt en voert dit concerto uit met een relatief kleine bezetting van elf instrumenten. Dit doet het werk heel solistisch en kamermuzikaal klinken, meer in de geest van Mendelssohns latere octet voor strijkers dan in die van zijn eigenlijke orkestwerken en de redelijk delicate opnamekwaliteit versterkt die indruk nog. Het trage deel valt bijzonder goed in de smaak, met zijn afgeslankte interpretatie en loepzuivere melodieën in de strijkers. Liebrecht Vanbeckevoort komt in de opening van dit middendeel kalm over – een van de meer zeldzame plaatsen op de cd waar hij de muziek volledig tot rust laat komen. Maar zodra Mendelssohns figuraties en versieringen hun opwachting maken in de pianopartij neemt een zekere onrust weer bezit van zijn pianospel. De finale toont dan weer dialogerende passages die perfect in elkaar grijpen, een bewijs van de kwaliteit van het ensemble.
Dit is een heel geslaagde debuut-cd van deze jonge pianist, met origineel repertoire en een kundige uitvoering. Waar Liebrecht Vanbeckevoorts pianospel op enkele plekken wat te gestileerd klinkt en zo de diepgang misloopt die deze muziek zeker bevat, kan men enkel verwachten dat hij geleidelijk aan een eigen, meer persoonlijke stem zal vinden. Maar laat dat het luisterplezier van deze plaat niet vergallen.
Meer over Felix Mendelssohn-Bartholdy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
