Het is Feeder niet altijd voor de wind gegaan. Hoewel dit powerrocktrio in Groot-Brittanië erg populair is, is de doorbraak over het grote water altijd min of meer uitgebleven. Een plotse rem op de doorbraak door een zelfmoord in de band heeft alles wat tegen gehouden. Toch heeft de groep enkele erg sterke singles op zijn palmares staan en geven zijn vijf albums blijk van muzikale kracht en hitgevoeligheid. Zoiets opent natuurlijk de weg naar een 'Best Hits'-verzamelaar. 'The Singles' bevat twintig tracks die netjes de vijf albums van de groep omvatten. Drie ervan zijn nieuwe songs die de geestdrift en kwaliteit van Feeder weerspiegelen en, dankzij ondersteuning van producer Stephen Street (Morrissey, The Smiths), alvast veel goeds beloven voor de te verwachten plaat.
Snedige gitaarpartijen en een charismatische stem zijn de goede vertrekbasis waarmee Feeder zijn melodieuze rock met een erg vlot karakter in elkaar steekt. Met een mooi evenwicht tussen stevigere liedjes en intieme, mooi gelaagde ballades tonen Grant Nicholas en zijn kompanen zich meesterlijke songschrijvers. Dat blijkt al bij de eerste noten van deze verzamelaar. Opener 'Come Back Around' mag dan al niet meteen het vuur aan de lont steken, zijn breed klankspectrum en melodieuze samenhang toont wel meteen hoe de wind waait. Dat maakt plaats voor de single die op het vasteland wél scoorde: 'Buck Roger'. "I think we gonna make it/ I think we gonna take it yeah" maakt meteen aanspraak als meest moedgevende zinsnede ooit gezongen. Een stevige geluidsmuur van gitaren ondersteunt deze dijk van een song. Vanaf dan is het enkel maar genieten hoe de groep op een schijnbaar beperkte methode (intieme strofen en stevige, open bloeiende refreinen in een strak 4/4 patroon) toch bloedmooie liedjes blijft maken. Een prachtig voorbeeld hiervan is allicht 'Just the Way I'm Feeling', dat erg sober opent in balladevorm, maar al snel naar hogere sferen neigt door een pracht van een gitaarclimax en met subtiel vioolwerk verder opgefrist wordt. Zonder té bombastisch te worden ademt dit lied pure vrolijkheid en meemoed uit. Ook 'Feeling a Moment' bevat een gelijkaardige melancholie en doet vocaal zelfs wat denken aan het zweverige geluid van Keane. 'Forget about Tomorrow' haalt glijdende orgelpartijen boven en golft heerlijk op- en neer dankzij symfonische aanvullingen. Voor één keer komt Feeder misschien wat té pathetisch uit de hoek, maar omdat het nummer geschreven werd naar aanleiding van de zelfmoord van drummer Jon Lee kan dat door de vingers gezien worden.
In zijn meer snelle en vlotte poprocknummers grijpt Feeder verder al eens graag terug naar samenzang en songstructuren die uit de jaren '60 ontsnapt lijken te zijn. 'Just a Day' haalt die rock'n'rollgeest boven maar doet dat op een stevig tempo. Vandaar misschien dat dit nummer als thema van het Playstation 2 spel 'Gran Turismo3' werd uitgekozen. Ook 'Insomnia' waagt zich aan een gelijkaardige formule met zijn net geen drie minuten doorrazende gitaarpartij en aanstekelijk refrein.
Feeder bewijst zich op 'The Singles' als prima charismatische rockband. Twintig tracks op een plaat is natuurlijk geen sinecure. Dat neemt niet weg dat de cd een mooi overzicht geeft van het kunnen van de groep en met drie fijne nieuwe nummers een prachtige toekomst voor Feeder inluidt.
Meer over Feeder
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
