Al wie maar een beetje houdt van drones en duistere ambient, kan maar best de naam Fear Falls Burning onthouden. De man achter de dreigende bandnaam is één van de weinige – zo niet enige – Belgen die ooit iets samen deed met de cultgroep Porcupine Tree en Steve Von Till van Neurosis, voor vele liefhebbers allicht een natte droom. Hoewel dit eenmansproject een zijstapje van VidnaObmana is waar meer klemtoon gelegd wordt op languit gerekte, van gitaar afgeleide klanknevels, is het verschil tussen beiden niet altijd even duidelijk. Voor deze titelloze plaat heeft de in zijn eigen sector internationaal befaamde klanktoveraar echter de hand gereikt aan het Canadese duo Nadja. Dit laatste is gekend om zijn warme, repetitieve soundscapes en is net als Fear Falls Burning hyperactief in het uitbrengen van muzikaal materiaal. Het hoeft dus niet te verbazen dat de cd, een verlengstuk van een razendsnel uitverkochte 12" 'We Have Departed the Circle Blisfully', slechts vier langzame maar beweeglijke, dromerige geluidscollages bevat.
Zonder enige pretentie te willen nastreven, blijkt al snel dat dit muziek voor gevorderden is. Gewapend met gitaargeweld, een heus arsenaal aan effecten en repetitief, soms chaotisch drumwerk zorgt dit trio voor klanktapijten die met veel ruis en dreiging onder een industriële mantel schuil gaan. Dit is pure geluidsmanipulatie. Enkel de regelmatig stuwende pulsen geven in de titelloze openingstrack nog het aanslaan van de gitaar aan, maar verder is de link met dit instrument omwille van de vele klankverbuigingen ver zoek. Een batterij onrustig geroerde cimbalen zorgt, samen met een klein legertje ijle bijgeluiden, voor een uitermate broeierig effect. Een languit gierende geluidstrein wordt dankzij enkele ritmische toevoegingen nog net op de rails gehouden. Het bijna twintig minuten durende tweede nummer wordt verder gedreven door een steeds herhaalde drumpartij die voor een heus benevelend effect zorgt. Het onrustige karakter van de vervormde gitaren die de achtergrondkleur bepalen, vormt een mooi spanningsveld met het vertrouwde en volhardende ritmepatroon. Onrust en ongemak maken in de derde track dan weer plaats voor een geveinsde rust. Waar hier aanvankelijk langzaam aangeslagen gitaren en meanderende flanger-effectjes een dromerig spektakel aanbieden, moeten de rollende drums en akelig jankende gitaar op de achtergrond voor ongemak zorgen. Uiteindelijk is het pas in het laatste nummer dat echte gemoedsrust optreedt. Langzaam omwentelende gitaartrekken zorgen voor een uniforme kleur in een verder ritmeloos en oeverloos geluidsspectrum, waarmee Fear Falls Burning & Nadja het vaarwater van meer klassieke, ambienteske gitaardrones benaderen. Omwille van zijn minimalisme en uitgestrektheid is deze laatste track allicht nog de meest moeilijke om te omarmen, hoewel in latere fase het geheel met dreigende gitaardistortions en overdonderende drums toch pittig openbarst.
Wat door velen als chaos beschouwd wordt - experiment dat de muzikale grenzen overschrijdt - is hier in feite een uitgebalanceerde, subtiele klankoefening. Als één lange jamsessie rekt deze plaat zich uit waarbij nummers opgroeien en uitdeinen en de som der instrumenten een erg eigenwijze, intrigerende uitkomst geeft. Het heeft dan ook geen nut om deze cd in zijn vier aparte seizoenen onder te verdelen. Voor wie wenst is dit één brok pure energie, dreiging en atmosferisch temperament dat de grenzen van eentonigheid ver achter zich laat liggen.
Meer over Fear Falls Burning & Nadja
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
