Fear Falls Burning, VidnaObmana, Bass Communion ... langzamerhand krijgen de vele muzikale projecten van de Belgische grootmeester van de ambient-duisternis megalomane trekken. Het is dan ook haast onmogelijk de talloze releases van de man bij te houden, hoewel toch duidelijk verschillende experimenten aan de grondslag liggen van elke band. Fear Falls Burning is misschien wel het meest 'open minded' van allemaal en houdt niet enkel vast aan de wereld van industriële drones en doomgeluiden. Zo blijkt toch uit 'The Carnival of Ourselves', een plaat met drie tracks die inmiddels al drie jaar geleden zijn ingespeeld.
Fear Falls Burning hanteert op zijn eigen manier een begrip als tijd. Minimale bewegingsmomenten met een organische dynamiek die een duurtijd van twintig minuten benaderen, zijn geen uitzonderingen. Mogelijk daarom heeft de klankpoëet ook drie jaar gewacht om deze fraai vormgegeven cd te bundelen. '19.19' Is de eerste track: een ambientsfeer waarin zwartgallige gevoelens uit het verleden zich meten met meer heldere, enigszins hoopvolle geluidsmanipulaties. Met ontzettend veel lagen en details groeit dit vanuit een vaste gitaarcadans vertrekkend nummer tot een vrij overweldigende en mysterieuze kleurprent. Waar aanvankelijk diepe basecho's een akelig gevoel veroorzaken dat door hoge zweefpatronen wordt gesust, eindigt '19.19' met eerder rustgevende basistonen en meer ongemakkelijke, hoge metaalklanken. '19.45' blijft duidelijk trouw aan een oorsprong uit de elektrische gitaar. Een grondbeginsel met veel flanger-effecten lijkt ontleend aan shoegazermuziek maar een permanent wentelend karakter en het steeds duidelijker doorpriemen van hoge halo's creëren een eerder koud, winderig effect. 'And the Land Torn Down' is een extra toevoegsel en blijkt een live-opname uit een huiskamerconcert in Hamburg. Niet dat daar kwalitatief wat van te merken is, want de digitale manipulaties en effecten van Fear Falls Burnings spel op Ibanez of Gibson Les Paul-gitaar zouden altijd traagheidsimprovisaties uit een studio kunnen zijn. Het laatste spektakel blijkt wel minder penetrant dan zijn voorgangers. Een meer oppervlakkig klankbord wisselt diepe bastonen in voor momenten van stilte en minimalisme, waardoor een erg langzame ontwikkeling plaatsvindt.
De fotografische omkadering van leegstaande bouwvallen past perfect bij deze plaat. 'The Carnival of Ourselves' vangt immers vrij opgewekt en levendig aan, maar glijdt telkens meer weg in een desolaatheid van typische Fear Falls Burning-drones. Ook nu weer weet de bezige klankmeester met beperkte inhoud ontzettend veel te vertellen, maar wie het geduld niet kan opbrengen om dit soort minimale sfeermuziek te verwerken, kan deze boot maar beter laten varen.
Meer over Fear Falls Burning
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
