Fairlight Children is het jongste project van Stephan Groth, de Deense muzikale duizendpoot achter het in de (alternatieve) electroscène legendarische Apoptygma Berzerk. In tegenstelling tot de donkere mix van wave-electro en electronic-body-movement waarmee hij doorheen de jaren '90 tot in de V.S. naam en faam maakte, kiest Groth (met de hulp van vriendinnen Tiff en Marianne B) nu uitdrukkelijk voor een lichtvoetige, meer popgeoriënteerde aanpak.
De naam van de plaat verwijst met een knipoog naar de beperkte bitdiepte van de eerste generatie digitale synthesizers, alsook de klassieke Roland TR-808 drummachine, kortom het soort muziekinstrumenten dat op allerlei vlak een zware stempel drukte op het typische 'elektronische' geluid van de jaren '80. Fairlight Children's debuut staat dan ook garant voor een dikke veertig minuten pure electropop, d.w.z. eenvoudige, monofone synthmelodietjes, simpele (bijna kinderlijke) teksten en droge drumcomputerbeats. Hetgeen geenszins betekent dat '808bit' niet kan boeien. Integendeel, songs als 'Big City Girl', 'Invade My Heart Tonight' en vooral 'Before You Came Along' zijn zo'n oprecht eenvoudige (liefdes)liedjes, dat ze van bij de eerste luisterbeurt gaan intrigeren. Andere, veel minder zeemzoete dingen als 'Electropulse' en 'Windshield Wiper' zijn nummers die onmiddellijk naar een flitsende dansvloer doen verlangen, niet in het minst door de opzwemend zoemende baslijnen en de alomtegenwoordige vocale 'hooks' die slechts met moeite uit het hoofd te bannen zijn. Dat de muziek in beide gevallen zo vlot tot de verbeelding spreekt is grotendeels te wijten aan het feit dat altijd wel één of andere synth- of zangpartij onbewust doet denken aan het werk van bekende en minder bekende 80's artiesten als Jan Hammer, Depeche Mode, Kraftwerk of Afrika Bambaata.. Wat niet wegneemt dat alle song verbluffend efficiënt en catchy opgebouwd en bovendien professioneel, hedendaags geproduced klinken. De titeltrack is zo'n strakke knaller. Opgebouwd rond een sample van een aftellend kinderstemmetje, enkele - bijna ridicuul - herkenbare keyboardmelodietjes en een stampende 4/4-beat, balanceert dit kleinood uitdagend op het randje van kitsch en kunst. Grensverleggend origineel? In geen geval. Vrolijk bij de lurven grijpend? Zeer zeker.
Hoewel bepaalde songs op '808bit' (onopvallend) een iets dikkere textuur meekrijgen, siert het een man als Groth dat hij 10 songs lang de Atari- en Commodore-riedeltjes, de vocoderstemmetjes en de rechttoe, rechtaan electrobeats hun werk laat doen, zonder krampachtig alles te willen uitvullen. '808bit' is met andere woorden geen plaat voor 'meerwaardezoekers', wel een leuke soundtrack voor een melancholische dagdroom naar een tijd waar computerspelletjes als Pac-Man en Space Invaders het van het waren. Back to the future!
Meer over Fairlight Children
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
