Het zijn toch creatievelingen, die Zweden. Terwijl in het metalgenre een groot deel Zweedse bands (melodieuze) death –en trash metal spelen, is het andere deel te categoriseren in black metal of in power/heavy metal. Face Down is een band die tot de eerste categorie behoort: ze spelen speelt compromisloze death metal met een trashy hardcoregevoel dat alleen maar bijdraagt tot de agressiviteit en de brutaliteit van hun muziek. Toch is de groep geen onbekende voor het metalpubliek: zanger Marco Aro heeft destijds twee albums met The Haunted gemaakt en drummer Erik Thyselius zit zowel in Construcdead als in Terror 2000, een trash metalformatie met onder andere Bjorn 'Speed' Strid van Soilwork. Zeven jaar na hun vorige album, 'The Twisted Rule the Wicked' laten Face Down hun derde album op de wereld los: 'The Will to Power'.
'Drained' begint met een ziekelijke samplestem die "There is no God" huilt, waarna de hel losbarst. Een zowel mid-tempo als up-tempo gedreun wordt op de luisteraar afgevuurd en zanger Marco opent zijn demonisch variërende strot. 'Face Down' heeft zijn naam dus goed gekozen: ze beuken de luisteraar de grond in met snaar-, zang- en drumartillerie. Deze formule van verpletterende riffs en opgefokte up-tempostukken vindt je ook terug in 'Blood Tiles'. 'Heroin' opent kalm en donker met een cleane gitaar. De intro, chorus en breakdowns doen denken aan de vroege Machine Head, maar dan op een meer psychopathische manier uitgevoerd. Het geflipte 'Insanity', het antireligieuze 'Heretic' en het heerlijk bombarderende 'Will to Power' zijn de snelheidsduivels van de plaat. 'Will to Power' heeft de seriemoordenaar als thema en dat valt meteen te merken aan de gezellige introsample. Het nummer sluit mooi af met een kalme piano die even verraderlijk de intro speelt van 'Grey'. In dit nummer wordt de demonische snelheid van 'Will to Power' een beetje bekoeld: de kalme piano-intro gaat over in traag pijnigend gebeuk. Het nummer sluit af met dezelfde piano en de gestoorde woorden "No love. No pain. Just shades of grey.". Na het kwaadaardige begin van 'The Delusion' barst het allemaal weer open en dreunt de plaat lekker verder. 'War Hog' is hier ook een voorbeeld van: het nummer is als het ware een regelrechte oorlogsverklaring met een lekker groovy begin. Snel gitaar-en drumwerk vormen het rammende vervolg met de nodige variatie in ritme en vocaal gesnauw. 'The Unsung' is een mid-tempo afsluiter die mooi het einde van de plaat tekent met een beestachtig donkere finale. Dan rest de luisteraar de vraag nog: Is 'Will to Power' een conceptplaat geworden rond moord? Een moordplaat is het alvast wel voor de ontvankelijke death metalfan.
Meer over Face Down
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
