F.O.D. is de titel van het laatste nummer op Green Day’s ‘Dookie’, het album dat in 1994 hun grote doorbraak betekende en terecht uitgroeide tot een klassieker van de poppunk. F.O.D. is echter ook de naam van het Lierse gezelschap dat recent de ep ‘Dance to This!’ uitbracht. Dat is niet toevallig, want zelfs zonder op de hoogte te zijn van deze connectie valt meteen te horen waar deze heren de mosterd gehaald hebben.
Bands zoals Green Day, The Offspring en Blink-182 maakten poppunk mainstream in de jaren negentig. Ze brachten gebalde en vaak relatief simpele, uit enkele powerakkoorden opgebouwde gitaarpop die het goed deed bij het grote publiek. Lang niet al die groepen zijn vandaag de dag nog relevant, maar het genre blijft populair. Dat hoeft niet te verbazen, aangezien het de aanstekelijkheid van pop combineert met het rauwe randje van rock.
Zo ook bij ‘Dance to This!’: F.O.D. vuurt zeven melodieuze punknummers, waarvan slechts een langer dan drie minuten duurt, in sneltreinvaart af. De ep bereikt bijgevolg al na een kwartier het einde en smeekt gewoon om meteen opnieuw te worden afgespeeld. Door de korte duur wordt het nooit saai, ondanks de beperkte variatie.
Wat F.O.D. doet, is in de verste verten niet origineel, maar de band doet het wel goed. ‘Crappy Little Dumb Band’ doet bijvoorbeeld sterk denken aan ‘The Grouch’ van het eerder genoemde Green Day, maar is oh zo catchy en vrolijk dat dat absoluut niet uitmaakt. Nog beter is ‘Gwendolyn’: naar de maatstaven van deze band duurt het een eeuwigheid vooraleer het refrein losbarst (maar liefst 53 seconden), maar wat een refrein! Een minder nummer als ‘Spooky’ is dan weer voorbij voordat iemand er erg in heeft.
De teksten handelen vooral over meisjes, muziek en soms over beide. Deze vormen dan ook geen toegevoegde waarde, al vallen er verschillende leuke zinsneden te bespeuren. In ‘Crappy Little Dumb Band’ bijvoorbeeld, waarin het verhaal van een zangeres verteld wordt die de band in kwestie verlaat. De reden: <i>”Playing country music sucks.”</i>. De stem van zanger Hans Roofthooft springt er nergens echt uit maar klinkt aangenaam en past perfect in het geheel.
Met ‘Dance to This!’ zijn de jaren negentig een kwartier lang weer helemaal terug en dat smaakt naar meer. Slaagt F.O.D. er in om op een toekomstige release wat meer afwisseling en originaliteit aan de dag te brengen, zijn ze zeker in staat om het niveau van hun grote voorbeelden te evenaren.
