Hoewel de Belgische underground stelselmatig verbetert en er verschillende acts zijn die gerust meekunnen op internationaal niveau (middenklasse of hoger), blijven er toch een aantal waarvan een mens zich kan afvragen wat het punt nu precies is. Helaas voor hen valt Evilenko duidelijk in die laatste categorie. Volgens de biografie speelt de band door thrash beïnvloede death metal met hardcoretoetsen. Een andere omschrijving kan zijn dat ze het zelf niet echt goed weten en dus zowat elk subgenre in die omschrijving hebben staan.
Wie 'Human (disg)Race' in de cd-lader schuift, ontdekt al snel dat die zogenaamde mengelmoes in wezen niets anders is dan een excuus voor het compleet ontbreken van een eigen gezicht. De band laveert zo vaak tussen verschillende subgenres dat het inderdaad moeilijk vast te pinnen is, maar ze beheersen geen enkele ervan echt voldoende om impact te hebben. Maar dat is in de toekomst te overkomen indien de heren resoluut kiezen voor een meer afgetekend geluid en vakje.
Dan zou iemand ook denken dat kiezen voor de Midas Studio een goed idee was, maar het is nog steeds een raadsel waarom metalbands daar gaan opnemen. Tot dusver is er nog geen enkele metalcd die daar werd opgenomen, buitengekomen met een lekker heftige sound. Ook hier rammelt er van alles: de drums zijn vaak onstrak en rommelig (zeker de dubbele basdrums in een aantal snelle passages), de bas is degoutant hard in de mix vooraan gezet en de zang is blijkbaar zonder enig effect op band gepleurd. Nu goed, dat laatste is an sich niet zo erg, maar de vocalen van frontman Jo zijn vrij flets, waardoor wat effectjes best het verschil hadden kunnen maken. Zijn growl is niet krachtig genoeg om te overtuigen, en het geheel klinkt alsof hij de hele tijd de microfoon omvatte met zijn handen om toch maar een diepere klank te krijgen. Dat krachteloze is na een tweetal songs niet meer om aan te horen.
Kers op de taart is trouwens de enorm amateuristische hoes en vormgeving. Mocht dit nu een demo zijn, dan was dat te vergeven, maar voor een officieel eerste plaat bij een label is het echt huilen met de pet op. Bijzonder middelmatige muziek, een productie die op rammelt aan alle kanten en een lelijke hoes maken dat 'Human (disg)Grace' op alle vlakken schromelijk te kort schiet.
