Waw... Dat is de perfecte uitdrukking na het beluisteren van dit staaltje brute én doordachte muziek. En verrassing der verrassingen, Eths is afkomstig uit Frankrijk, het land dat ons eerder al geniale acts als Gojira schonk. Het leidt geen twijfel dat Eths, mits de juiste aanpak, eenzelfde toer opgaat, want dit is wel bijzonder straf. Dit combo bestaat in wezen al sinds 1996, maar het is pas in 1999 dat ze met de naam Eths voor het eerst opduiken in de metalen annalen. Hoewel de band in wezen voortborduurt op zogeheten nu-metalprincipes, is er gelukkig véél meer aan de hand.
Blik- en oorvanger bij het vijftal is zangeres Candice Clot. Dit is waarschijnlijk een van de meest veelzijdige zangeressen die de extreme sector kent. Zonder verpinken schakelt deze meid over van een ongelofelijk brute doodsgrom naar een bijzonder gore schreeuw, om meteen daarna bijzonder lieflijk en haast elfjesachtig in het oor te fluisteren en daarna meteen weer op gespleten persoonlijkheidswijze over te gaan naar een brute passage. Ook muzikaal is dit een band die niet voor een gat te vangen is en dat maakt dat bij een eerste luisterbeurt de songs vrij moeilijk overkomen. Maar zoals dat hoort bij goeie albums laat dit kleinood zijn mooie momenten slechts met mondjesmaat doorsijpelen. Eths speelt constant met de conventies van de song, waardoor breaks, strofes of refreinen nooit op de plaats komen die verwacht wordt en als ze terugkomen is het veelal met een zieke draai. 'Hydracombustio' of het titelnummer laten zo een zeer afwisselende rit vol bruutheid horen, die evenwel bol staat van bizarre details. Voorbeelden zijn legio: zacht gehijg of gefluister, vreemde en soms gewoonweg zieke samples (vooral het einde van 'Bulimiarexia' is echt te goor voor woorden), funky drumlijnen die een rammeling krijgen van loodzware gitaar en bas, Candice die "Je t'aime" niet fluistert maar botweg brult, ... Het kan allemaal en draagt meer dan bij aan de eigenzinnigheid en smakelijkheid van het geheel. Maar als puntje bij paaltje komt is het toch elke keer opnieuw Candice die alle aandacht naar zich toe trekt met haar werkelijk imposante vocale capriolen. Dat alles wordt trouwens afgemaakt door een werkelijk sublieme productie én een schitterende, zij het griezelige hoes.
Uitdagend, bruut en afwisselend, zo komen ze niet bepaald vaak voor. Maar Eths is een band die in de gaten moet worden gehouden, want dit album is alvast een pareltje van vooruitstrevende metal die in al zijn glorie complexiteit bijzonder normaal en overtuigend laat overkomen. 'Tératologie' is een achtbaanrit in een ziekelijke horrorfilm, een rit die steeds opnieuw beleefd wordt.
Meer over Eths
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
