Na haar klassieke saxofoonstudies belandde de Nederlandse componiste Esther Venrooy in de elektronische muziek, o.a. via het IPEM in Gent. De muziek en de omgeving bevielen haar blijkbaar, want ze bleef in beide hangen. Zelf zegt ze van haar muziek dat die opgebouwd is uit auditieve beelden en kleine snippers geluid. Het tweede is op 'To Shape Volumes, Repeat' duidelijk terug te horen, voor het eerste wordt de luisteraar toch wel mee aan het werk gezet.
De cd bestaat inderdaad uit elektronische geluiden en effecten die gestaag binnedruppelen: van hoge sinustonen tot drones en van hectisch knetteren, kraken, piepen en bliepen tot aanhoudend ratelen en licht gedonder. Beats zijn bij Venrooy niet aanwezig, wie voor de regelmaat komt zal hooguit wat pulsen opmerken. Sporen van concrete geluiden zijn ook te vinden: stemmen, stukjes piano of orgel, een mondharmonica of geluiden die het krassen van een potlood of het zoeven van auto's op een autoweg insinueren. Deze 'herkenbare' geluiden worden echter sporadisch, kort of zwaar vervormd aangewend, waardoor ze niet meer zijn dan herinneringen. Het resultaat is een heel abstract geluid, waarbij duidelijke verhaallijnen afwezig zijn. Alleen 'Faster Pussycat! Kill! Kill' is herkenbaar als walsje en 'La Noche del Terror Ciego' baadt in Spaanse nostalgie met gitaar- en orgelklanken.
Of de muziek daardoor behang wordt? Storen doet die in elk geval nooit, maar de cd is naast beluisterbaar ook beluisterenswaardig. Het microscopisch fijn uitgewerkt klankbeeld klinkt steeds heel mooi, verzorgd, afgemeten en glashelder, waardoor alle knutselwerk en doe-het-zelverij afwezig blijven. Verder wisselt de cd vaak van referentiekader. De tracks, die variëren van enkele seconden tot meer dan negen minuten, zijn de ene keer hypernerveus verspringende collages, terwijl ze op andere momenten de tijd stil zetten met lange, ambientachtige drones.
'Red Object 4', het langste nummer op de cd, verenigt het beste van de twee werelden. Een ritselend, als water stromend geluid en oosters aandoende, naklinkende snaargeluiden gaan over in een refrein van zacht en laag zoemende tonen. Het fraaie is dat telkens wanneer dit refrein terugkeert, het geluid op een andere manier wordt voortgebracht, waardoor het telkens een andere kwaliteit krijgt. Deze rust wordt tot tweemaal toe brutaal onderbroken voor een korte, nerveuze tussenkomst van hoge en scherpere geluiden. Dat dit nummer ondanks het eenvoudig opzet gedurende haast tien minuten blijft boeien zegt veel over de klankkwaliteit van 'To Shape Volumes, Repeat'.
Meer over Esther Venrooy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
