Wie het tweede album van Espers bekijkt, zou kunnen vermoeden dat deze groep een verzameling hardcore folkies is. Songtitels als 'Children of Stone', 'Widow's Weed' en aanprijzingen als "gentle and fragile folk songs become eerie, otherworldly tales") doen denken aan veganistische boomknuffelaars, blootvoetse elfenvrienden en nostalgici in gewaden. In tijden waarin de groeiende alt- en avant-folk beweging een tegenwicht biedt voor spekgladde, koude producties en oprukkend cynisme hoeft een plaat als 'II' niet per sé te verbazen. Gelukkig heeft de groep veel meer in zijn mars dan naïeve deuntjes uit de tijd dat de druïden nog spraken.
Espers intrigeert met een ongrijpbaar, ambigu gevoel: de nummers op deze plaat klinken tegelijkertijd nostalgisch en modern, hoopvol en roetzwart. Karakteristiek voor het geluid van de band is een basis van Middeleeuws aandoende gitaartokkeltjes en de engelachtige stem van Meg Baird, die vaak wat onverstaanbaar is, maar toch erg verhalend aanvoelt. Wanneer er toch iets uit de teksten op te maken valt, neigen deze wat naar het voorspelbare. Dat is niet echt erg want op 'II' lijkt de betekenis van de lyrics minder belangrijk dat de klankkleur van de zang.
De folkbasis die alle nummers bepaalt is nog redelijk evident, maar wordt voortdurend ondermijnd met noisy synths, scheurende gitaren en licht ontstemd achtergrondgeruis. Zo lijkt 'Children of Stone' eerst een mooie, wat trieste folksong, om daarna uit te groeien tot een rijk harmonisch klankpalet met een perfect passende galmende en krakende synthesizer. De subtiele drums zwellen aan, terwijl voor afwerking en bijkleuring wordt gezorgd met cello en achtergrondkoortjes (waarbij de lagere stem van gitarist Greg Weeks mooi in dialoog treedt met de ijle zang van Baird). Hoewel dit nummer meer dan acht minuten duurt – zoals ongeveer elk van de zeven tracks op 'II' –, blijft het voortdurend meeslepend.
Espers bedenkt eenvoudige maar toch intrigerende melodieën en bedt die in in een klankdecor dat verwijst naar oude, misterige bossen, maar toch eigentijds grootstedelijk blijft. Zo is deze interessante en evenwichtige plaat veel meer dan psychedelische retrofolk. Deze band koppelt het beste van het duistere verleden aan hedendaagse geluiden en overstijgt daarbij zijn zelfgekozen folketiket.
Meer over Espers
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
