Al jarenlang bestaat er een vruchtbare samenwerking tussen de Nederlandse cellist Ernst Reijseger en het Duitse label Winter & Winter. Met enkele opnames onder eigen naam en een tiental als gastmuzikant heeft hij een niet onbelangrijk aandeel in de labelcatalogus. In de zomer van 2008 trok Reijseger naar het Toscaanse bergdorp Volpaia, waar hij in de schaduw van de oude kerk La Commenda di San Stefano inspiratie vond voor zijn nieuw soloalbum. De composities op 'Tell Me Everything' werden voornamelijk 's nachts of in de vroege ochtend opgenomen, zonder de hulp van opnametechnici.
Een optreden van Ernst Reijseger is steevast een visuele belevenis waarbij zijn spastische bewegingen ook wel eens op de lachspieren durven werken. Deze door sommigen als "clownesk" bestempelde podiumgedragingen worden hem soms wel eens verweten. Nochtans bewijst hij met 'Tell Me Everything' nogmaals dat hij tot de begaafdste cellisten van zijn generatie behoort. Zijn technische uitmuntendheid wordt bovendien extra in de verf gezet met enkele intrigerende composities. In 'Dancing For D' lijkt hij al zijn kwaliteiten in een vijf minuten durende track samen te persen. Het opgewekte, nonchalant swingende thema wordt met veel gevoel voor ritme en melodie uitgewerkt waarbij ook de flageolettonen en andere technische verfraaiingen niet ontbreken. Reijseger lijkt hier soms wel een reïncarnatie van Django Reinhardt die de gitaartechnieken voor een keer naar de cello vertaalt.
Op sommige tracks valt de aanwezigheid van krijsende zwaluwen en andere vogels op. In 'Bidderosa' mogen ze een halve minuut lang de intro voor hun rekening nemen tot Reijseger invalt met een vurige melodie. Hier illustreert de cellist zijn gepassioneerde en gedreven speelstijl waarin ook veel plaats is voor virtuositeit in de vorm van supersnel pizzicato. 'Flurry' is een compositie van Fumio Yasuda die meermaals en bijna letterlijk de cellosuites van Bach oproept. Het stuk wordt op een bijna onwaarneembaar volume ingezet en gaat daarna steeds crescendo om na zeven minuten op dezelfde manier stil weg te sterven. Reijseger experimenteert in 'Tempered' met de frequentie van enkele noten door zijn cello minimaal te ontstemmen. Door de constante aanslag met de strijkstok ontwikkelt hij zo een lage, soms meerstemmige maar immer verstikkende drone waarvan de pitch steeds wijzigt. Vergelijkingen met het micropolyfonische werk van Ligeti zijn daarmee snel gemaakt, alleen doet de Nederlandse cellist het hier niet met een heel orkest maar op zijn eentje. 'Tiny Adventure' is dan weer een gigantisch cliché. De percussieve melodie in combinatie met het getokkel en gewrijf op de klankkast hebben weinig of geen muzikale waarde en zijn een smet op het blazoen van deze plaat.
In de erg mooie en beklijvende titeltrack waarmee de plaat afsluit, zet Reijseger de puntjes op de i voor al wie twijfelde aan de muzikaliteit van deze uitzonderlijke cellist. 'Tell Me Everything' is zeker geen topplaat, maar met een handvol wonderlijke stukken mag een mens ook best tevreden zijn.
Meer over Ernst Reijseger
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
