Na een geslaagde opnamesessie met een van zijn bands ontdekte drummer Michael Griener dat de studio waar de opname had plaatsgevonden de volgende dag nog vrij was. Hij liet zijn drumstel opgesteld staan en belde saxofonist Ernst-Ludwig Petrowsky op. De twee waren al enkele jaren van plan om als duo een plaat op te nemen en nu hadden ze daar eindelijk de mogelijkheid toe. Met een minimum aan voorbereiding dook het duo de studio in met als resultaat 'The Salmon', dat elf spontane improvisaties van saxofoon en drum bevat die net zoals een zalm tegen de stroom in zwemmen.
Een duet tussen deze twee instrumenten staat meestal garant voor een taaie, aritmische krachttoer. Het is dan ook geen verrassing wanneer Petrowsky en Griener in 'Salmon No. 1' meteen alle registers opentrekken. Petrowsky perst lage tonen uit zijn sax alsof zijn leven er van afhangt. Hij creëert hierbij soms een sputterend vibrato waarmee hij het nerveuze geratel van Griener van antwoord lijkt te dienen. Het drumwerk is in de meeste stukken erg uitbundig en snel waardoor Petrowksy moet vechten om niet in de achtergrond te verzeilen. Dat maskeert hij soms met enkele lang aangehouden piep- en fluittonen waarmee hij zichzelf wat tijd en ruimte geeft. Op 'Salmon No. 5' haalt hij zijn klarinet boven die enkele minuten mag ronddolen in een korte en donkere improvisatie. In 'Salmon No. 9' horen we hem op dwarsfluit terwijl Griener met droge tokkels de gedempte drumvellen beroert. Uiteraard zijn er op het album verschillende passages waarin de saxofoon volop kan krijsen en scheuren. Vooral 'Salmon No. 7' is op dat vlak een weliswaar voorspelbaar maar doeltreffend adrenalinemoment. Het duo houdt de spanning er doorheen de plaat in en brengt een uur goede improvisatie maar van uitschieters of hoogtepunten is er geen sprake. Daardoor kabbelt de plaat na een tijd wat onopvallend verder en verslapt de aandacht onvermijdelijk.
'The Salmon' is een onderhoudende plaat maar geen hoogvlieger in zijn genre. Griener en Petrowksy brengen weliswaar een leuk potje improvisatie maar na een tijdje is allemaal wat te veel van hetzelfde. Wie niet te al te kieskeurig is zal deze plaat best kunnen appreciëren, anderen kiezen dan weer beter voor een alternatief dat langer in het geheugen zal blijven hangen.
