Jazzpuristen verwijten Erik Truffaz wel eens een totaal gebrek aan diepgang en een te grote artistieke pretentie. Zijn acid of nu jazz wordt bestempeld als een goedkoop en inspiratieloos zijwegje van de eigenlijke jazz, dat te weinig uitdagend is en een eindeloze herhaling vormt van dezelfde formule. Toch bevat de muziek van Truffaz de nodige improvisatie en toen de trompettist zijn eerste albums maakte, was de formule redelijk nieuw. Intussen ligt die grote doorbraak al bijna vijftien jaar achter Truffaz, die inmiddels nog steeds aan context-verbreding doet, onder meer door samen te werken met de meest uiteenlopende vocalisten en instrumentalisten uit de internationale muziekscène. Vooral de dvd waarvan 'In Between' vergezeld gaat, is daar een prachtige neerslag van.
De documentaire is een registratie van de 'Paris Tour' die Truffaz in 2007 ondernam met zijn kwartet en laat een vrij hevige Truffaz horen die geregeld stevig uithaalt. Vooral toetsenist Marcello Guiliani laat echter heel funky solo's optekenen, die de rest van het kwartet meesleuren in een opwaarste spiraal waarin Truffaz' zich zelden eerder bevond. Dat de trompettist dan mensen als Ed Harcourt, Afrikaans zanger Mounir Trudi en rapper Oxmo Puccino rond zich verzamelt zou op scepsis kunnen rekenen, maar de afwisseling tussen tedere zang en spitante beat-box-improvisaties werkt uitstekend. Bovendien werd de film esthetisch uitgekiend. Er is werkelijk nagedacht over de kadrering en de belichting, maar dat is niet het enige. Elke track krijgt een eigen stijl, van korrelig en ruw gemonteerd tot bedachtzaam en melancholisch: een eerlijke onderstreping van het karakter van de muziek, zonder af te leiden van waar het eigenlijk om draait: improvisatie.
De begeleidende dvd is dus niet, zoals gebruikelijk, het snoepje bij de cd, maar eerder omgekeerd. Voor diegenen die de dvd niet goed genoeg achten, is er nog de 'In Between'-cd als goedmaker. Daarop staan verstilde nummers vol obscure tinten, waarin Truffaz terugvalt op zijn gebruikelijke palet en geen echte vernieuwingsdrang tentoon spreidt. Wat men de trompettist dus wel kan verwijten, is dat hij teveel teert op inmiddels platgetreden paden: 'In Between' klinkt teveel als een routineklus en de gastperformances van vocaliste Sophie Hunger wakkeren de honger naar wat stoutere improvisatie alleen maar verder aan. Waar de cd dus vooral de cliché's van de hedendaagse romantische jazz in de kijker zet, doet de dvd precies het tegenovergestelde. Truffaz kan het dus nog steeds: vinnig en ruw uit de hoek komen, en zonder veel omhaal enkele stevige uppercuts uitdelen waar de luisteraar even niet goed van is.
Het sterk overdreven show-element en enkele overbodige scènes waarin Truffaz teveel als mystiek genie wordt gepresenteerd dreigen ook de sfeer in de dvd te verpesten, maar die scènes zijn zodanig weinig talrijk dat de algehele sfeer niet verstoord wordt. Een prachtige verzameling live-muziek van de allerbeste soort, dat is hoe 'In Between' (dankzij de prachtige docu van ene Jeramiah) vooral zal bijblijven.
