Daar waar toetsenist Erik Norlander begin jaren '90 met zijn band Rocket Scientists nog openlijk refereerde aan het klassieke 'progressieve' rockgeluid van een groep als Pink Floyd, tracht deze eigenzinnige Amerikaan de laatste jaren als solo-artiest nog een stapje verder te gaan. Op 'Threshold', een plaat die voor het eerst werd uitgebracht in 1997, zet Norlander de gitaar namelijk resoluut aan de kant om zich volledig toe te leggen op zijn favoriete elektronische instrumenten. Ook bij dit project echter wordt Norlander in de rug gesteund door een levende ritmesectie, in casu Don Schiff (basgitaar) en Greg Ellis (drums en percussie.)
Dat Norlander en zijn kompanen het theatrale hoegenaamd niet schuwen wordt zeer snel duidelijk wanneer een aanzwellende, filmische intro wordt opengebroken met een orkestrale drum- en percussiesolo. Als vervolgens de gotische koorknapen uit de kast worden gehaald en een bombastische elektronische rockriff de aanzet geeft van de eerste echte song, is de sfeer van het album gezet. Twaalf tracks, elkaar opvolgend als een instrumentale opera, nemen de luisteraar mee op een trip door Norlanders' complexe, lichtjes megalomane muzikale brein. Zo pakt de man in het titelnummer alleen al uit met niet minder dan 7 (al dan niet zeer exclusieve) synthesizers en wisselt hij voortdurend van melodie en ritme, om toch maar niet de indruk te geven dat hij een 'domme' computermuzikant zou zijn. Songs als 'Trantor Station', 'Waltz of the Biots' en 'Critical Mass' - de titels spreken voor zich - liggen in dezelfde lijn en doen vaak denken aan de psychedelische, elektronische rockexperimenten uit de zeventiger jaren, waarbij gelaagde (monofone) synthmelodieën een intens, maar berekend muzikaal gevecht aangaan met de drums en basgitaar. 'Hyperspace' en vooral 'Solace' klinken al iets meer hedendaags, hoewel hier dan weer 80's invloeden (lees: Jean-Michel Jarre en Vangelis) doorklinken ...
Ook al gaat Norlander naar het einde toe de iets minder 'intelligente' toer op en levert hij daarmee enkele lichter verteerbare dingen af, nergens klinkt zijn werk echt warm, emotioneel of organisch. Het geheel maakt zo al snel een klinische, koude en - de man zou het niet graag horen - machinale indruk. Deze speciale, geremasterde editie van 'Threshold', het extra half uurtje remixen en live-uitvoeringen op de tweede cd incluis, is in die zin eerder voer voor materiaalfetisjisten, professionele muzikanten, synthesizerprogrammeurs of geluidstechnici, dan wel een plaatje voor de doorsnee muziekliefhebber.
Meer over Erik Norlander
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
