Deze laatste uitgave in een vierdelige cd-reeks rond Erich Wolfgang Korngold richt zich op volwassen composities. Hoofdwerk is Korngolds enige symfonie, in Fis groot op.40, een werk uit 1952. De 'Lieder des Abschieds' op.14 dateren uit 1921 en vormen een vierdelige liedcyclus, binnen Korngolds orkestrale oeuvre enigszins opvallend door hun elegische, treurige toon.
Het gebruik van een alt als solist doet denken aan Mahlers 'Das Lied von der Erde', een werk dat met deze 'Lieder des Abschieds' dezelfde triestige, berustende ondertoon deelt. Alt Linda Finnie zingt met een erg snelle, weinig gevarieerde vibrato maar vele alten gebruiken nog veel meer en echt storen doet dit dan ook niet. Dit is te danken aan Korngolds bedachtzame orkestratie waardoor de soliste zich nooit hoeft te forceren op hoge, aangehouden noten.
De symfonie is verbazingwekkend modernistisch voor een componist die vaak werd verweten dat hij tonaliteit trouw bleef. De opening, waarin Korngold vrijelijk gebruik maakt van de grote slagwerksectie van zijn orkest, kan gelden als een van de meest verrassende introducties die ooit voor een symfonie neergeschreven werden. De meer ritmische delen van de symfonie doen sterk aan Bernstein denken (aan Bernsteins tonale muziek dan toch) terwijl lyrische passages een boeiende kruising zijn tussen Amerikaanse filmmuziek en Europese laatromantiek.
Enkel op deze cd staat de BBC Philharmonic onder leiding van haar vroegere chef-dirigent Sir Edward Downes. Als die een verschil maakt met Matthias Bamert, die de andere drie cd's voor zijn rekening nam, dan is het wel dat hij het orkest veel vaker op kracht laat spelen en dat wordt duidelijk in de hoekdelen van de symfonie waar het korte, krachtige kernmotief van het werk erg bruusk uitgevoerd mag worden. De klank waarmee dit orkest de 'Lieder des Abschieds' speelt, geraffineerd en introvert, is het vermelden waard want nergens op de drie andere cd's bereiken de muzikanten dezelfde intieme onderlinge balans. Op die manier hoor je als luisteraar enkele magische momenten, zoals de introductie tot het eerste lied of de lange, smachtende coda van het derde.
Van de vier cd's die Chandos rond Korngold uitgaf is dit de meest interessante, zowel wat uitvoering als wat keuze van werken betreft. De 'Lieder des Abschieds' kunnen moeiteloos de vergelijking met de beste orkestliederen van Strauss of Mahler aan en de symfonie kan gerust tot de grote twintigste-eeuwse symfonieën gerekend worden.
Meer over Erich Wolfgang Korngold
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
