Dit volume in het Engelse label Chandos' vierdelige uitgave met orkestmuziek van Erich Wolfgang Korngold belicht twee van zijn late jeugdwerken: het symfonische gedicht 'Sursum Corda', geschreven toen Korngold drieëntwintig was en is opgedragen aan zijn vriend en mentor Richard Strauss. De 'Sinfonietta', eigenlijk een klassieke symfonie behalve in naam, werd zeven jaar voordien geschreven en getuigt van Korngolds jonge talent. Zowel zijn feilloze, intuïtieve orkestratie als zijn meesterschap om grootschalige, klassieke vormen aan te pakken komen duidelijk naar voren in dit werk, dat sinds zijn première in 1912 nog maar zelden uitgevoerd wordt.
Korngolds muziek leunt niet zelden aan bij die van de impressionisten en dat valt in het symfonische gedicht 'Sursum Corda' het meest op. Enkele delicaat georkestreerde passages zijn een kolfje naar de hand van de BBC Philharmonic, die met erg zuivere houtblazers en slanke kopers precies de juiste toon raakt. Korngolds gedurfde harmonische taal viel bij de première van het werk niet in goede aarde maar vandaag valt dit werk eerder op door zijn optimistische toon en onuitblusbare energie. 'Sursum Corda' vertaal je vrij als 'verheugt u' (in het meervoud) en dat weze duidelijk na een beluistering van dit jubelende maar dik georkestreerde werk. Het is dan ook een knappe prestatie van het orkest om dat optimisme fris te houden en Korngolds muziek niet te laten weg zakken in overdreven bombast.
De sinfonietta, op.5 wordt met elegantie en beheersing uitgevoerd, wat dit werk iets heel nobels doet krijgen. Het trage deel kan gezien worden als een lange ode aan 'Tristan en Isolde', met sensuele, chromatische harmonieën en een kleurrijke instrumentatie. Weer is de heldere klank van de BBC Philharmonic ervoor verantwoordelijk om deze muziek fris te houden: een iets meer afstandelijke, objectiverende interpretatie is daarvan het gevolg in plaats van een doorwrochte, dramatische kijk op Korngolds muziek. En dan mag je al luisteraar zelf uitmaken waar je voorkeur naar uit gaat. De finale komt het dichtst in de buurt van Korngolds latere Hollywood-stijl, met een afwisseling tussen speelse, vinnige passages en lang uitgesponnen melodielijnen die zowel vooruitkijken naar de geest van oude Cartoons (denk Tom en Jerry!) als die van heroïsche soundtracks uit de jaren '40 en '50.
Met een combinatie van twee optimistisch gekleurde werken is dit de meest vrolijke cd uit de reeks. De BBC Philharmonic en haar dirigent Matthias Bamert houden Korngolds muziek fris en jeugdig, brengen de kleurenpracht van zijn orkestratie naar voren en vermijden alle overbodige bombast.
Meer over Erich Wolfgang Korngold
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
