Eigenzinnige pianotrio's schieten de laatste jaren als paddestoelen uit de grond. Onder impuls van protagonisten als de betreurde Esbjörn Svensson en The Bad Plus lijkt deze formule in de jazz aan een nieuw hoofdstuk begonnen. Creativiteit krijgt er de voorkeur op virtuositeit en de integratie van elementen uit de popmuziek is haast een vanzelfsprekendheid. Dat is ook het geval bij het Noorse Eple Trio dat met hun tweede album 'The Widening Sphere of Influence' stilaan een eigen geluid ontwikkelt.
Het trio kiest uitsluitend voor eigen composities waarin repetitiviteit een opvallende rol speelt. Pianist Andreas Ulvo heeft in 'River Song' maar een handvol herhaalde akkoorden nodig om een overvloed aan melancholische gevoelens te ontlokken. Het stuk nestelt zich door zijn simpliciteit meteen in de hersenpan van de luisteraar, vastberaden om er een hele poos te blijven zitten. Het is niet gemakkelijk om via eenvoudige, repetitieve fragmenten de spanning in een nummer te houden. Het Eple Trio slaagt daar op het merendeel van de stukken wel in. Zo fungeert in 'Dawn' een enkele pulserende noot als kern waarrond de rest van de compositie wordt opgebouwd. Maar het gezelschap gaat niet altijd met de prijzen lopen. 'March of the Mystery Men' heeft een veelbelovende start dankzij een indrukwekkende Sigurd Hole die met strijkstok en contrabas de meest duizelingwekkende overtonen creëert. Het stuk bouwt echter op naar een wat voorspelbare climax die uiteindelijk blijft hangen in de banaliteit.
Om hun sound wat meer kleur te geven maakt het trio wel eens gebruik van kleine instrumenten zoals het glockenspiel. Er zijn voorts ook enkele korte bijdragen van trompettist Mathias Eick ('Blackwater') en gitarist Even Helte Hermansen ('Eclipse') die eerder onopgemerkt blijven. De prachtige wisselwerking tussen pianist Ulov en bassist Hole is dan weer een van de troeven van het Eple Trio. In 'River Song' lijken ze wel telepathisch verbonden wat betreft timing en aanslag van hun instrument. Drummer Jonas Howden Sjovaak blijft vaak wat rommelen op de achtergrond en is duidelijk geen supertalent. Hij beperkt zich gelukkig dan ook tot de dingen die binnen zijn mogelijkheden liggen.
Het Eple Trio slaagt er zo nu en dan in om enkele straffe dingen op plaat te zetten. Deze worden voorlopig nog te veel afgewisseld met saaie of karakterloze stukken. Toch is het potentieel van dit drietal doorheen 'The Widening Sphere of Influence' duidelijk aanwezig, wat in de toekomst waarschijnlijk nog wel tot mooie dingen zal leiden.
Meer over Eple Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
