De heren van Enslaved rijgen al geruime tijd de ene topplaat aan de andere, maar zeker met hun laatste twee albums – respectievelijk 'RUUN' en 'Vertebrae' – oogstten ze niets dan lof. Hun rauwe Vikingmetalbasis mag dan al geruime tijd naar de achtergrond verschoven zijn ten voordele van een meer experimentele aanpak, de brutaliteit gekoppeld aan inventiviteit maakt elke plaat opnieuw een heerlijke trip.
Plots is daar 'Axioma Ethica Odini', dat blijkbaar zelfs in de titel een knipoog bevat naar het verleden van de heren. Maar ook muzikaal is dit album een van de potigste en snelste sinds lange tijd. Niet dat Enslaved plotseling volledig terug in het verleden staat (en gelukkig maar), maar de agressiviteit spat van het album.
Opener 'Ethica Odini' rechtvaardigt al meteen de aanschaf van deze plaat: de snelle basdrumroffels krijgen een waanzinnig lekkere black metalriff over zich gegoten, die niet alleen een heerlijk memorabele melodielijn incorporeert, maar tevens bol staat van Grutle Kjellson's rauwe strot. Ook opvolger 'Raidho' is ongemeen scherp en gemeen, net alsof Enslaved heimwee had naar de dagen dat ze snel en ongenadig de trommelvliezen geselden met hun op black metal geschoeide epische songs. Pas vanaf 'Waruun' en zeker in 'Axioma' of 'Giants' duikt die lekkere experimenteerdrang weer op en mag toetsenist Herbrand Larsen naar believen loos gaan met samples en sferische keyboardlijnen, én zijn smakelijke heldere zang over het geheel draperen.
'Singular' is dan weer een lekkere stamper die een mooie wisselwerking tussen Kjellson's rauwe grom en Larsen's zalvende tonen laat horen. De gitaren mogen fiks pompen en hun snijdende klank verpulvert het ruggemerg en laat het hoofd onweerstaanbaar meeknikken. De plotselinge tempoversnelling, die opnieuw een bijzonder smakelijke black metalriff herbergt, gaat daarna open in een haast improvisatorisch melodietje, dat niet toevallig een hint freejazz in de klank laat doorschemeren.
Enslaved lijkt met 'Axioma Ethica Odini' zowaar al hun sterkste kanten samen te hebben gebracht, met als resultaat een onwaarschijnlijk goed album. De songs zijn memorabel, vinden een mooie balans tussen experimenteerdrift en rauwe agressie en stuwen het geheel naar een reeks climaxen waar zelfs een recordpoging orgasmes krijgen een puntje aan kan zuigen. Dit is een serieuze kandidaat voor album van het jaar, geen twijfel mogelijk.
Meer over Enslaved
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
