De Canadese componist Olivier Alary ofte Ensemble mag dan geen grote bekende zijn, aan zijn proefstuk blijkt de man in geen geval toe te zijn. Met reeds vier langspelers op de cv (waarop gasten als Lou Barlow en Cat Power passeren), het meeschrijven aan Björks ‘Medúlla’ en als drijvende spil achter filmsoundtracks van ondermeer het bekroonde ‘The Last Train Home’ blijkt Alary al aardig wat muzikale watertjes te hebben doorzwommen. Met ‘Excerpts’ heeft de man een muzikaal allegaartje bij elkaar gesprokkeld dat de dunne scheidingslijn tussen echte en zelf verzonnen herinneringen bewandelt. Noem het gerust een niet meteen voor de hand liggend uitgangspunt.
Al vanaf de eerste tonen van dit eclectische plaatje valt het erg filmische karakter van Ensembles muziek op. Staccato violen, murmelende stemmen, subtiel jazzdrumwerk: met een klankspel van voorzichtige elementen - zowel van live spel als van ondersteunende elektronica afkomstig – tovert de componist een intieme melancholie tevoorschijn. Naast een grote voorliefde voor weemoedige strijkers, is het meest frappant de warme, feeërieke stem van vaste rechterhand Darcy Conroy die wel heel sterk die van Dido benadert (al zingt Conroy grotendeels in het Frans). ‘Things I Forget’ is een streling voor het oor: een bijna romantisch nummer waarop de dame samen met gemoedelijke strijkers, een voorzichtig walsend ritme en een intieme zweverigheid het beste gezicht van deze plaat toont.
Als tegengewicht voor deze broze schoonheid, neemt Olivier Alary ook af en toe het vocale heft in eigen handen. Spijtig genoeg betekent dat ook een stevige kwalitatieve stap terug. ‘En Attendant L’Orage’ is een nogal oppervlakkige, neurotische song waarin een korte sneer distortiongitaren en een roffel op pauken wat accenten leggen, maar van een feitelijk onweer toch niet echt sprake is.
Die vocale zwakte is een pijnlijke plek voor ‘Excerpts’ die in schril contrast staat met de mooi geconstrueerde, instrumentale sfeerschilderijen die Ensemble weet neer te zetten. Spijtig genoeg ontbreekt daarmee ook dat tikkeltje energie en eigenheid om de aanhoorder echt aan zijn kant te krijgen.
Als de helft van de elf tracks echt in volle glorie gerijpt is, maar de andere helft – ondanks een zeer fijn geweven instrumentale voedingsbodem – maar wat dromerig voorbij dreigt te glijden, kan van een echt overdonderend album toch niet echt sprake zijn. Het gevaar van gebrek aan thema of rode draad doorheen een plaat die ‘Excerpts’ is getiteld, wordt hier spijtig genoeg bewaarheid.
