Om meteen met de deur in huis te vallen: 'Live in Japan' is een van de meest frisse live-opnames van de laatste jaren. Het trio speelt inventief en ieder lid heeft een onmisbare stem op de veertien composities van deze dubbel-cd. Pieranunzi, Johnson en Baron voelen elkaar aan alsof ze met een onzichtbare draad verbonden zijn: ad rem wordt er gereageerd op tempowisselingen, veranderingen in kleur of dynamiek. De invloed van Bill Evans op Pieranunzi komt op deze live opname sterk uit, maar de Italiaan heeft zich parmantig een eigen weg gebaand door het Evansuniversum. Ook zijn studiowerk bij Ennio Morricone en zijn studies van de Italiaans componisten kruipen in zijn werk. Pieranunzi's betoverende lyrische stijl verstaat de kunst om bezwerend romantisch of ontroerend te zijn, zonder maar een seconde te vervallen in voorspelbaarheid. Hij is poëtisch zonder heil te zoeken in zeemzoeterige gemeenplaatsen. Bovendien slaagt de Romein er in om extravert en potent onmerkbaar te laten overgaan in frêle en elegant.
Zo begint de plaat overigens ook. 'Aurora Giapponese' is een romantische pianominiatuur die leidt naar een vrije improvisatie van een kwartier, 'Impronippo'. Deze indrukwekkende improvisatie wordt afgetrapt door een organische solo van Johnson. De reis van het trio is avontuurlijk en maakt enkele tussenstops langs 'All the Things You Are' en andere standards. De dynamiek en de virtuositeit van Pieranunzi zijn verbluffend op deze track, alsook zijn zenuwachtige, doch gecontroleerde aanslagen en de enorme veelzijdigheid van zijn techniek.
Op 'Ninfa Plebea' komt de pianist breekbaar voor de dag. Spaarzame akkoorden tarten de stilte en introverte frases als vloeipapier worden voorzichtig op de luisteraar losgelaten. Subtiel verandert de sfeer van tere nostalgie naar gelukzaligheid. De bassolo van de voormalige bassist van Bill Evans, Marc Johnson, bewijst de kracht van het trio. Perfect getimed beweegt de bassist zich naar de voorgrond en met een warme, beschouwende melodie beantwoordt hij de piano.
"Broken Time" is de enige compositie van Joey Baron. De drummer vertrekt met een eigen verhaal op drums: de cimbaal houdt een subtiele swing, terwijl de trommels karakteristieke, ietwat holle roffels laten horen. Het thema is een mooie dialoog tussen zwierige pianoakkoorden en snelle basantwoorden. Al vlug zet bassist Marc Johnson een krachtige solo neer, slechts begeleid door drum. Al snel wordt duidelijk dat Johnson en Baron al vele jaren met elkaar samen spelen. Met een duizelingwekkend polyritmiek blijft Baron de achtergrond opvullen met levendige roffels. Hij luistert aandachtig naar Johnson, anticipeert, reageert, maar neemt nooit het spotlicht van de solist weg. In een uiterst energiek middenstuk springt vooral het contrast tussen het haast panische pianospel en het solide baswerk op. Doorheen de complexe harmonieën van Pieranunzi weeft Johnson warme tonen en rustgevende melodieën die de drukte beheersbaar maken. Ook in 'How Can You Not' ontspoort Pieranunzi al snel en speelt hij agressief. De eerste maal dat hij de hoofdmelodie brengt, slaagt hij er nog in deze fragiel te houden, maar vanaf hij ze harmonisch ondersteunt, sluipt de vinnigheid in zijn spel. Het contrast tussen de gracieuze melodie en duidelijk hoorbare ingehouden energie die soms onweerstaanbaar opborrelt, werkt bijzonder fascinerend. Johnson heeft dat erg goed begrepen en vertaalt dit in zijn solo naar frases die uitmonden in melodische staartjes die vinnig en snel zijn. Na de bassolo kan niemand van het trio zich nog inhouden en dompelen ze zich onder in de onderlinge elektriciteit.
'Live in Japan' is een veelzijdig concert dat zo fascineert dat de rest van de wereldse zaken makkelijk een kleine twee uur naar het achterplan verdwijnen. De set is gebalanceerd en het drietal laat zich van zijn sierlijkste en meest inventieve kant zien. Deze dubbelplaat is een instant klassieker die elke liefhebber van jazztrio's meteen in huis moet halen.
Meer over Enrico Pieranunzi, Marc Johnson, Joey Baron
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
