Een melodieuze hardcoreband, zo wordt dit Japanse Endzweck gedefinieerd door hun biografie. De groep ontstond in 1998 te Tokyo en bracht de EP's 'We Are Not Pessimistic' en 'A Farewell to Arms' uit. Acht jaar later wordt debuut 'The Grapes of Wrath' uitgebracht in Japan en nu maakt het Belgische I for Us Records het geval ook in Europa verkrijgbaar. Er is echter iets wat niet klopt in de biografie: deze Japanners maken hardcore net zoals Frans Bauer grim en vorstgebeten black metal smeedt. Om dus slechts aan te tonen dat de muziek van Endzweck niets met echte hardcore te maken heeft, het gaat hier namelijk om poppy punkrock met screamo-vocalen. Die verduivelde Japanners toch! Wat valt er dan van 'The Grapes of Wrath' te verwachten?
De combinatie van punkrock en screamo-vocalen is te verdragen voor een nummer of twee, maar dan heeft de luisteraar het echt wel gehad: 'Coercion of Love', nee, eigenlijk alle nummers zijn zo melig as hell. Cheesy hoge gitaarlijntjes, domme en zwakke jumpdafuckup-passages en krachteloze, irritant slecht uitgevoerde uptempostukken zijn de poppy punkrockstereotypes die Endzweck overdreven toepast dat het geen naam heeft. Er is werkelijk geen enkele seconde dat de band iets nieuws of overtuigends biedt, maar dat gaat nu ook eenmaal niet in het punkrockgenre. Het is vooral jammer dat de band zichzelf promoot als zouden ze 'hardcore' zijn, terwijl deze jongens waarschijnlijk nog geen noot hebben gehoord van Discharge, Agnostic Front, Madball of Terror, bijgevolg niet weten wat echte hardcore is en zich maar hebben gericht tot hun platen van Sum 41 en Blink 182.
Compleet nutteloos en overdadig melig, dit 'The Grapes of Wrath'. Alvast weer een band in het punkrockgenre die te mijden valt als de pest.
Meer over Endzweck
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
