Het metalcoregezelschap Emergency Gate heeft gedurende zijn meer dan tienjarig bestaan hard moeten vechten om zichzelf te laten opmerken. De drie jaar oude plaat ‘The Nemesis Construct’ ambieerde een plek aan top van de Duitse scene door zijn combinatie van power en deathmetal, verweven met vurige en springerige metalcore. Helaas blijft de band worstelen met platenfirma’s en valse beloften. Met ‘You’ op het wijdverbreide Zyx lijkt de zoektocht naar een goede thuis eindelijk achter de rug.
Op muzikaal gebied blijft Emergency Gate velen tegen de borst stoten. Woeste speedmetal met extreme tirades en een melodieuze wall of sound van gitaren spreken een breed, ruig publiek aan. Razendsnelle passages met dubbele basdrum knipogen naar hardcore, worden keurig afgewisseld met hakkende jumpmomenten en tragere, melodieuze metalsolo’s: niet bijster origineel maar omwille van hun goed gebrachte, mokerende combinatie wel uiterst efficiënt.
Onder dat geheel plaatst Emergency Gate zwevende synthesizerpartijen, iets wat vaak absoluut ‘not done’ lijkt. In een brutaal ‘Liars Truth’ zorgt dat voor pathetische symfonieën die meteen de agressie van het nummer ontkrachten.
Veelal is het echter nog erger. In plaats van elektronische strijkerimitaties een volle gloed te geven voor een neoklassieke onderbouw, kiest de band voor plastic synthesizergeluiden en wippende akkoorden, gestolen van dans- en trancemuziek. Opener ‘Mindfuck’ en het met glijdende Regi-shuffles geruggesteunde ‘Force United’ lijkt op iets verfoeilijk dat discotheekmetal zou kunnen genoemd worden.
Geprezen zijn dus songs als ‘Revolution’, die het zonder synthesizer stellen. De draaitafelscratches en radiostemmen die hier als invulling dienen zijn veel beter geïntegreerd. Zeven van de twaalf keer verbrandt Emergency Gate zich niet aan de wanhopige zoektocht naar gladde elektronische melodieën en het verzoenen van twee diverse muzikale werelden. Dat is groot genoeg om onherstelbare schade op te lopen. Zonde in feite, want zonder moderne elektronische speeltjes zouden de fel overstuurde schreeuwen van Matthias Kupka, het welgemikte, vingervlugge solowerk van gitarist Vlad Doose en en het ijzersterke, strakke drumwerk van Chris Widmann voor een stevige energiekick kunnen zorgen. De bad cop-momenten worden netjes afgewisseld met zwevende good cop-vocalen die meer warmte en passie uitstralen, op zich een keurige balans die het merendeel van de songs rechthoudt.
‘You’ lijkt nogal een krampachtige plaat. Men moet niet oproepen in een nummer “let’s get the moshpit circle” (in het nummer ‘Moshpit’), zoiets moet vanzelf ontstaan. Dat is het gevoel dat over heel dit album primeert. In hun nieuwe huis wilt Emergency Gate zo hard zijn best doen groot te worden, dat het lachwekkend wordt.
