Aan het ontcijferen van de titel op de cd-cover zal de gemiddelde Amerikaanse veiligheidsdienst een vette kluif hebben. Wie uit de wirwar van letters en daarnaar neigende tekens 'Embryonnck' kan opmaken, is van goede komaf. Eens die klip genomen, wordt het al iets duidelijker dat het gaat om een samenwerking tussen de Duitse krautrockers Embryo en het Amerikaanse improvisatiecollectief No-Neck Blues Band (NNCK). Wie al direct zou vrezen dat het hier om een album vol jeugdsentiment gaat, met de wetenschap dat bovenstaande bands respectievelijk in de jaren '70 en '90 ontstonden, kan meteen tot bedaren worden gebracht: Embryonnck hoort niet thuis op Werchter Classic.
De muziek op 'Embryonnck' ontwikkelt zich in de beste en mistige improvisatietraditie en laveert even onduidelijk als wonderbaar tussen folk, psychedelica, drones, gedesoriënteerde jazz en vrije improvisatie. Het palet van saxen, fluit, keyboards, mystieke stemmen, allerhande percussie, marimba, vibrafoon en diverse snaarinstrumenten zorgt voor een bij momenten prachtig geluid dat eerder streelt dan prikt. Dat de muziek nergens vandaan komt en nergens heen gaat versterkt dit zachte element: hier zijn geen grote evoluties, duidelijke onderlinge interactie of climaxen terug te vinden. Als weinig andere bands weten Embryo en NNCK hun muziek te gebruiken alsof het schilderkunst was. Min of meer regelmatige percussieritmes vormen het frame waarover het canvas gespannen wordt en trekken zo de grenzen van het doek strak Binnen deze afbakening kan de klankenpracht van de andere instrumenten volop haar gang gaan. Dit gebeurt niet als in een duidelijk portret, maar wel in abstracte kleuren en lijnen. Hier en daar zorgt een herhaald melodisch of ritmisch motiefje voor een herkenbare geometrische figuur, maar de combinatie van de geluiden die het doek doen vollopen, houdt het geheel abstract. Zo worden de stukken op 'Embryonnck' klankreservaten, wat vooral op 'After Marja's Cats' tot een wonderbaarlijk mooi geluid leidt. Percussie, fluit en vibrafoon zorgen hier in al hun lichtheid voor kleine schitteringen, waarbij de muziek heerlijk tintelt als de bubbels in een glas limonade.
Dat een abstract spelconcept als dit al snel als "alternatief", "minder toegankelijk" of zelfs "experimenteel" omschreven wordt, belet niet dat ook een breder publiek met deze cd iets moet kunnen aanvangen, voornamelijk omdat elke track een eigen sfeer meekrijgt die herkenbaar blijft zonder dat het er breed op komt te liggen. Jazzy vibrafoonakkoorden, een schommelende oosterse ritmiek, een quasi rituele drumbeat of het psychedelische van 'Die Farbe aus dem All' geven allemaal hints, maar laten minstens evenveel onuitgesproken. Het afsluitende 'Das Erste Mal' duikelt de wereld van de Chinese opera in met een wat soberder klankdecor van percussie en snaarinstrumenten. Hierna wordt de vorm iets vaster dankzij terugkerend thema dat opduikt in verschillende instrumenten. Van alle tracks op deze cd is 'Das Erste Mal' de enige die wat korter gemogen had: de muziek kan niet voor de volle dertien en een halve minuut boeien. Luisteraars die van muzikale actie, reactie en (r)evolutie houden zullen deze bedenking ook maken bij de andere nummers op 'Embryonnck', maar voor klankverslaafden zal dit album alleszins zeker de moeite waard blijven.
Meer over Embryonnck
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
