Emak Bakia bestaat uit het Spaanse duo Abel Hernández en Coque Ytarriaga, hier aangevuld met David Fernández. Volgens de persbiografie is deze laatste een geweldig getalenteerd drummer. Jammer dat hij hier nooit de kans krijgt om dat te bewijzen.
Het eerste nummer zet de luisteraar meteen op het verkeerde been: louter bestaande uit akoestische gitaar en zang staat 'La Telaraña de sus Ojos' overduidelijk in de singer-songwriter traditie. Van deze start blijft – op het laatste nummer na – alleen de bescheidenheid over. Die wordt voor de rest ingevuld door melodietjes en geluidjes die eigenlijk best gevarieerd zijn. Gitaar, keyboards (namaakstrijkers, zuiver kunstmatige klanken en elektronisch orgel) en stem nemen het melodische voor hun rekening. Allerhande elektronica vult dit aan: spacy, gefilterde electro, rustige beats, geruis, gezoem, geflikker en één maal computergestuurde stemmanipulaties. Ondanks deze brede basis aan materiaal slaagt de muziek er nooit in echt te beklijven. Nergens ontstaat een verhaal of zijn er opvallende gebeurtenissen, waardoor het geheel zoutloos klinkt. Want hoewel het materiaal mogelijkheden biedt en het geluid vaak uit aardig wat laagjes bestaat, zijn de onderdeeltjes iets te onbenullig zonder heel verfijnd te worden en hangen ze als los zand aan elkaar. Het eindresultaat is een transparant, maar helaas ook uiterst dunne klank, waarbij het opbouwen en terug laten uitdunnen van de compositie iets te vanzelfsprekend gebeurt.
Enkele leuke momenten zijn het vrolijk en onschuldig tingelend melodietje in asymmetrische vijf kwartsmaat in 'Ruido y Curiosidad en el Exterior de Akai Bôru' of de plastic strijkers en basklank die het einde van 'Una Guerra Muda' een speelgoedachtige grootsheid bezorgen. Echt indrukwekkend wordt het echter nooit, al is 'Tormenta de Ruido Rojo' daar wel naar op weg. De grote hoeveelheid elektronische geluiden die hier aangewend worden, dikken het geluid gevoelig aan, maar slagen er net niet in om de bas-beat-gitaarmelodie combinatie echt naar een hoger niveau te tillen. Verzorgd en esthetisch is het allemaal, maar helaas gaat het hier net zo gemakkelijk de steriele kant op.
Meer over Emak Bakia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
