Openingstrack 'You Left Me in the Dark' klinkt als de cover van de cd: de melancholische filmsfeer van strijkers, piano en een schuifelende drum levert de ideale soundtrack voor een eenzame druilerige avondwandeling. Naar het einde van de cd klaart de hemel op. Een metafoor voor het einde van Costello's relatie met Cait O'Riordan en het begin van zijn huwelijk met jazzzangeres Diana Krall? Mogelijk, al blijft het dan wel bij een inhoudelijke referentie, want een echte jazzcd is 'North' zeker niet geworden. Nochtans doen er aardig wat jazzmusici op mee: bassist Michael Formanek, drummer Peter Erskine, de als altijd heerlijk zacht blazende altsaxofonist Lee Konitz ('Someone Took the Words Away') en Lew Soloff met een uiterst breekbare solo in 'Let Me Tell You About Her'. En toch geen jazz? Nee, al was het maar omdat Costello's vaste pianist Steve Nieve – slecht op 2 nummers afwezig – nooit swingt en dat ook niet probeert. Idem voor het klassieke Brodsky strijkkwartet dat op 'Still' present geeft. Het resultaat is dat 'North' een mooi collectie songs is, waarvan de begeleiding varieert van een intimistisch duo tot een 48-koppig orkest, inclusief strijkers en blazers.
Bij de eerste, eerder bezonken nummers worden de begeleidende instrumenten vaak als streepjes onder de song gebruikt. Als mooie aanvulling laten ze zo alle ruimte voor de teruggetrokken ontroering. Meer naar het einde gaan de instrumentkleuren een prominentere plaats in nemen. Zo geven de strijkers 'Can You Be True?' een dramatisch begin dat later in het nummer doorgetrokken wordt naar een grootse en mooi openbloeiende orkestklank. In 'When Green Eyes Turn Blue' ligt het tempo wat lager, waardoor de blazers het nummer laten afwisselen tussen een sprookjesschijn en zuchtjes bigband. Afsluiter 'Impatience' gaat orkestraal het verst en zweeft in een latin ambiance. Niet zonder de nodige bijkleuringen, want de elektronische keyboards en (weer) de bigbandblazers staan geen echte couleur local toe. En dit maakt de totale orkestkleur in dit nummer het krachtigst van de hele cd.
Wat deze cd echter het meest kenmerkt zijn de melodielijnen en de harmonieën die Costello gebruikt. De vreemde melodische kronkels, ritmisch onvoorspelbare wendingen en ongewone opeenvolgingen van akkoorden die hem normaliter zo eigen zijn, blijven hier vrijwel volledig afwezig. Hierdoor klinken de nummers vaak als musicalsongs. Vlot herkenbaar, ontroerend mooi en soms suikerzoet, maar minder spannend dan wat na al die jaren van Costello verwacht mag worden.
Van deze cd is ook een limited edition op de markt. Naast de pincode waarmee een extra track gedownload kan worden bevat deze ook een dvd met 3 clips.
Meer over Elvis Costello
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
