‘Elva Snow’ doet het niet vermoeden, maar er huizen in deze onschuldige vrouwennaam twee rasmuzikanten met een hoge status. Het is namelijk het zijproject van de Australiër Scott Matthew, bekend van zichzelf, en Spencer Cobrin (drum en gitaar), voormalig lid van de band rond Morrissey. Al in 2001 verscheen een EP van het duo. In 2004 volgde een 8-track EP, waarvan ‘Hold Me’ op de soundtrack van Jonathan Segal’s ‘The Last Run’ kwam. De songs die op deze eerdere uitgaven verschenen, werden voor dit zelfgetitelde album opnieuw ingespeeld en er werd aan nieuw materiaal gewerkt om tot een volwaardig album te komen.
Het akoestische, het dromerige en de weemoed die het geluid van Scott Matthew typeert, is aanvankelijk ook bij Elva Snow terug te vinden. Zo vormen openingsnummer ‘Pavement Kisses’, ‘Stars’ (het enige nummer waar Cobrin niet aan meeschreef) en ‘Eyesore’ een open doek voor hetgeen waar Matthew als éénling mee bezig is. Het integrale werkstuk leert dat dit evenwel geen rode draad om volgen is. In de meeste andere nummers gaat het tempo namelijk een versnelling hoger en wordt het instrumentarium een stuk uitgebreider en voller. Hier worden gitaren, bas en drum regelrecht naar de voorgrond gebracht en vormen ze een mooie samensmelting met de kenmerkende stem van Scott Matthew. Het resultaat zijn vaak vrij theatrale, gladde composities die bij wijlen aan het werk van Suede doen denken (‘Hold Me’, ‘Live For Love’) en ook de jaren tachtig-periode van David Bowie kan doorgaan als een belangrijke inspiratiebron. Deze stijlinvloeden staan de originaliteit echter niet in de weg. De basis van het theatrale effect ligt in de breed uitgolvende arrangementen en vooral in het gebruik van Matthews' stem. Nog meer dan anders tilt hij die naar dramatische hoogtes. In een song als ‘Live For Love’ gaat hij evenwel over de rooie. Enorm mooi, en anders dan in de overige theatrale nummers is ‘Hollywood Ending’ imponerend rustig. Enkel met stem en piano komt het duo tot hét hoogtepunt: om stil van te worden. In ‘Could Ya’ wordt een andere deur naar Elva’s wereld geopend. Deze song is een onvervalst indienummer dat zo kan doorgaan als een single van Bloc Party. Verklaren dat dit lied zal uitgroeien tot een regelrechte hit zou overdreven zijn, maar aanstekelijk werkt het zéker. Tot slot moet nog kort stilgestaan worden bij wat Matthew en Cobrin bezig houdt: de liefde en drank: ‘Lets go drinking and driving’.
Dit samenraapsel van -hoofdzakelijk- eerder uitgebracht werk van Elva Snow, leverde de luisterende wereldbevolking een gevarieerd plaatje op. De hoofdmoot van de nummers is gedrenkt in een theatraal jaren tachtig sausje met een vooraanstaande rol voor de grandioze stem van Scott Matthew. Deze stem is evenwel ook de oorzaak van de valse noot op de plaat, de soms overgedramatiseerde zang. Alles bij elkaar opgeteld zal Elva Snow dan ook geen schokgolf veroorzaken, maar het blijft een aangenaam luisterstuk.
Meer over Elva Snow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
