Ellen Allien moet zowat the hardest working woman in the business zijn. De danswereld is nog maar net bekomen van haar vorige album 'Thrills' en haar vele geniale remixen, haar dj-sets over heel de wereld en de platen die ze uitbrengt op haar label BpitchControl en dan vond ze nog eens tijd voor 'Ochestra of Bubbles'. Voor dit album dook ze de studio in met Apparat. Hij is dan weer verantwoordelijk voor heel wat baanbrekende releases en remixes op zijn eigenste Shitkatapult. De kwaliteit van beiden is gelijk, hun stijl verschillend. Allien levert steeds minutieus geproducete songs af die vaak naar de dansvloer neigen. Bij Apparat staat het prettig gestoorde centraal en mag het al eens wat vuiler klinken. Wanneer beide samen een album maken, geeft dat vuurwerk.
Opener 'Turbo Dreams' geeft al meteen een mooi overzicht van wat de rest van het album biedt. Een perfect geplaatste baslijn vormt de klankbodem voor de minimale progressive die Ellen Allien ook al in haar vorige producties bracht. Apparat draagt zijn steentje bij door wat distortion op de track te steken. Maar daarmee is Apparat's inbreng nog niet ten einde. Al enkele jaren experimenteert hij met het gebruik van echte instrumenten die hij dan meesterlijk bewerkt met zijn computer. En ook in 'Turbo Dreams' laat hij een elektrische gitaar een belangrijke rol spelen in de opbouw. Zijn nieuwe manier van werken is misschien wel het duidelijkst te horen in songs als 'Retina' en de twee sublieme afsluiters 'Metric' en 'Bubbles'. 'Retina' begint onheilspellend met een repetitieve cello die nadien een beetje wordt opgevrolijkt door hoge klanken. De gedachte dat dit een track is om lekker bij weg te dromen wordt al snel de kop in gedrukt wanneer een stuiterende bas de track drive geeft en zijn plaatst prominenter opeist. Wegdromen kan, maar dan toch tegen warp-speed. 'Metric' gebruikt een beetje dezelfde klankingrediënten, maar in een lager tempo waardoor het veel weg heeft van de ongepolijste hiphop van The Streets (en dat is een compliment). In afsluiter 'Bubbles' wordt de hiphop triphop doordat het tempo nog meer naar beneden wordt getrokken. De donkere, minimale baslijn en het ritmische geruis van het begin van de track worden wel wat opgevrolijkt door de klanken van een dwarsfluit, maar wanneer Ellen Allien begint te fluisteren is het moeilijk om onvoorwaardelijk happy te blijven. Toch trekken Apparat en Ellen Allien het tempo op 'Ochestra of Bubbles' ook gevoelig de hoogte in. Het combo 'Jet' en 'Floating Points' kunnen gerust wat teweeg brengen op de dansvloer. 'Jet' bezit de oppeppende beat en de prachtige climax om een clubhit te worden, kaliber Allien's 'Sehnsucht'. 'Floating Points' is ook wel om op te bewegen, maar heeft iets intiemer waardoor het geschikter is voor ieders persoonlijke dansvloer in de living.
De samenwerking tussen Allien en Apparat is geen aaneenschakeling geworden van dancehits, maar wel een pareltje van een album. Deze plaat is een coherent geheel geworden dat minutieus in elkaar is gestoken zonder dat het overgeproducet klinkt. Elke track op deze 'Ochestra of Bubbles' is op zich als een prachtige bubbel in een glas champagne, maar het hele glas is nog veel beter. Ongekende klasse waar men zowaar lyrisch van kan worden.
Meer over Ellen Allien & Apparat
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
