Elizabeth Anka Vajagic is een Canadese singer-songwriter met Kroatische roots. Op haar tweede album staan maar drie tracks, die toch goed zijn voor meer dan een half uur muziek. De titel 'Nostalgia/Pain' verraadt een zekere weltschmerz, die ook duidelijk in de nummers terug te vinden is. Meligheid en melancholie blijven gelukkig achterwege. Nostalgia/Pain bevat beklijvende, rauwe postrocksongs waarin de huilende en scheurende stem van Vajagic ondersteund wordt door een improvisatieband.
Van de drie nummers die op het album staan, is er zelfs één een bonustrack, dat in tegenstelling tot de twee titelsongs 'Nostalgia' en 'Pain' geen kwartier duurt. Die twee titelsongs zijn allebei improvisaties rond de zang van Vajagic. De muzikanten volgen de zang perfect, maar krijgen ook de kans om zich uit te leven in lange instrumentale stukken. Ruisende, ietwat ijle gitaren mengen zich met pompend tomgeroffel. Snerpende geluiden van objecten die met de strijkstok bewerkt worden - of ze daar nu voor dienen of niet - vervolledigen het geheel. 'Nostalgia' begint met een subtiele soundscape die naadloos overgaat in een begeleiding van Vajagic's hese stem. Zelf zwerft Vajagic tussen hoge vibrato's en lage, scheurende glissando's. Soms neemt ze volledig bezit van de muziek, een andere keer plaatst ze zichzelf meer op de achtergrond. De zanglijn in 'Nostalgia', die kracht en gevoel combineert, laat rillingen over je rug lopen. In 'Pain' is dat iets minder het geval. Dit tweede nummer bevat meer hardere postrock, terwijl opener 'Nostalgia' meer soundscapegericht is. In 'Pain' worden duidelijker afgebakende riffs begeleid door etnische drums die aan Sixteen Horsepower doen denken. Vajagic's stem, nog steeds erg complementair met de muziek, is minder krachtig maar even gevoelig als in 'Nostalgia'. De laatste helft van het nummer is een steeds verder opbouwende postrockriff, waarover Vajagic ijle vocals legt. Het laatste nummer van de plaat, 'These Quiet Mornings', begint met een lichtvoetig muziekdoosmelodietje. Vanaf het moment dat Vajagic begint te zingen verdwijnt de lichtvoetigheid volledig, om plaats te maken voor een drukkende, bevreemdende sfeer. De eenzaamheid druipt van dit lied af, en doet dat op een prachtige manier.
Elizabeth Anka Vajagic toont op 'Nostalgia/Pain' haar geweldige zangkwaliteiten, die door haar band in klankkleur en spel perfect omkaderd worden. De band is veel meer dan een begeleidingsband en toont zijn kunnen het duidelijkst in lange postrockstukken en soundscapes, die zo zijn opgebouwd dat ze nooit vervelen. Deze plaat weet op meesterlijke wijze een beklijvend gevoel over te brengen, en mocht dat nog niet genoeg zijn, dan is er nog steeds het prachtige hoesje. Oogt leuk in elke cd-collectie.
Meer over Elizabeth Anka Vajagic
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
