De Franse zangeres Elisabeth Kontomanou lijkt zich in verschillende omgevingen thuis te voelen: met een heel symfonisch orkest of in een intiem duo. Op ‘Secret of the Wind’ is ze in die laatste gedaante te horen, begeleid door de Amerikaanse pianiste Geri Allen.
Kontomanou en Allen bewegen zich hier tussen soul, spirituals, jazz en zelfs de pluchen romantiek van Bert Kaempfert. Het resultaat is geen heterogene variatie, maar een muzikaal bewijs dat deze verschillende stijlen en referenties in een doorlopende traditie staan. Tegelijkertijd maken de dames er geen eenheidsworst van: Kontomanou’s stem en de begeleidingsstijl van Allen worden natuurlijk aangepast aan wat de muziek vraagt.
Wie in het verleden nog niet overtuigd geraakt was door Kontomanou’s vocale kwaliteiten, zal na deze cd overstag moeten gaan. Nochtans pakt ze niet uit met grote uithalen of zwellende volumes, zelfs niet in de spirituals. Het lijkt alsof ze het allemaal klaar heeft zitten, maar gewoon even niet boven haalt. Daar tegenover staat een indrukwekkend vocaal gemak: de elegantie in de hoogte, het donkere in de diepte en het spelen met soms subtiele dynamische schakeringen. Ze kan nu eens uitgesproken lyrisch klinken, dan weer net verhalend (als in ‘Nature Boy’, waar ze zelfs aan Abbey Lincoln doet denken) en in Curtis Mayfields ‘People Get Ready’ verraadt haar stem een ingehouden kracht waardoor die tegelijkertijd geraffineerd en stevig is.
Het stelt Kontomanou in staat om in elke gedaante volledig vrij te klinken. Haar vibrato is helemaal natuurlijk en de resonantie van haar stem, zeker in de tragere stukken, haast voelbaar. Bovendien is haar intonatie loepzuiver. Blue notes en andere off pitch-fenomenen zijn bij haar geen excuses, maar klinken wanneer zij dat nodig vindt.
Pianiste Geri Allen geeft haar alle ruimte. Met haar eerder bescheiden begeleidingswerk slaagt die er echter in Kontomanou mooi mee te dragen: met brede akkoorden in de spirituals, de net wat hoekige ritmiek in ‘L.O.V.E.’ of de voorzichtig borrelende en repetitieve begeleidingspartij in ‘Everybody Was Born Free’ waardoor ze de stem lichtjes vooruit stuwt.
Het resultaat van de combinatie Kontomanou-Allen is een album dat de songs alle ruimte geeft. De trage spirituals ‘Sometimes I Feel Like a Motherless Child’ en vooral ‘Trouble of the World’ en ‘Were You There’ worden ontdaan van alle franje en schieten daardoor meteen raak. Het enige minpuntje hier is Kontomanou’s ademhaling, die net iets te vaak de lange lijn onderbreekt, maar gelukkig niet verbrokkelt.
Meer gesofisticeerd klinkt de harmonisatie in ‘If I Ruled the World’ en Konotmanou’s eigen ‘Secret of the Wind’. Op ‘Sack Full of Dreams’ zijn zelfs haast impressionistische ambities te horen die nog versterkt worden door het weerbarstige metrum.
Het levert de dames allemaal geen problemen op. Zonder ook maar enige show off laveren ze moeiteloos van de ene kant naar de andere en dat op een heel vanzelfsprekende manier. Een heerlijke plaat waarop muziek gewoon muziek mag zijn, wars van alles wat trend of imago is.
