De Britse rockband Elbow bracht vorig jaar nog zijn succesvolle album 'Cast Of Thousands' uit en nu al ligt het volgende album van het quintet in de winkel: 'Leaders of the Free World'. Dit ligt recht in de lijn van het vorige en van hun debuutalbum 'Asleep In The Back'. De songs hebben dus weer moeilijke, poëtische teksten en zijn gebouwd op melancholische melodieën, badend in een akoestisch geluid. Het melodramatische van hun vorige albums liet Elbow deze keer echter achterwege. De songs zijn hierdoor meer uitgebalanceerd en dat maakt het geheel pittiger. Hoewel de nummers van Elbow geen catchy tunes zijn, blijven ze na verschillende luisterbeurten wel hangen. Door hun akoestische inslag vallen de songs namelijk niet direct op, maar er zit toch heel wat diepgang in. Qua instrumenten gebruiken de Britten immers verschillende subtiele laagjes gitaar, keyboard of percussie om hun arrangementen in te kleden. Qua stem valt zanger Guy Garvey ook niet direct op. In sommige nummers doet hij wat denken aan de hese Zucchero, maar dan met minder pit. Elbow hoeft echter geen opvallende dingen te doen om met dit album weer boeiende muziek te leveren.
'Station Approach' is een mooie opener. Een eenvoudige melodie wordt ingeleid door een akoestische gitaar en piano. Vervolgens zet Garvey zachtjes zijn hese stem in: "I haven't been myself of late / I haven't slept for several days but / Coming home I feel like I / Designed these buildings I walk by." Gedurende de hele song zingt Garvey over zijn gevoel van thuiskomen. Aanvankelijk verhaalt hij dit zachtjes, maar halverwege barst de song los en trekt Elbow al zijn instrumentale en vocale registers open. Ook in de upbeat single 'Forget Myself' laat Elbow zich van hun meest energieke kant zien. In 'Picky Bugger' houdt de groep zich dan weer in. Met deze song wil Elbow waarschuwen tegen excessief drinken. De staccato gitaar, het vrolijk ogend melodietje en de ingehouden zang contrasteren bovendien sterk met de sinistere tekst ("Little fish you count for nothing / Do your thing until you die.").
Zanger Garvey is gedumpt door zijn vriendin, en dat is te zien in enkele triestige nummers over gebroken relaties. Zo is het dromerige 'An Imagined Affair' een lofzang aan de vrouw waar hij een relatie mee schijnt te hebben. Op het einde komt echter de ontnuchtering: "But all this an imagined affair / While sitting in a bar spilling in a bar / I drink until the doorman is a Christmas tree.". Ook het serene 'My Very Best', begeleid door strijkers, ligt in diezelfde stijl met teksten als "And would you tell her / Not to talk as if I died / Though a tiny part just did.". In een ander nummer haalt Elbow dan weer uit naar de wereldleiders. Het titelnummer 'Leaders of the Free World' contrasteert ellende ("I'm sick of working for a living / I'm just ticking off the days till I die.") met het onvermogen van de zogenaamde "leiders van de vrije wereld" ("But the leaders of the free world / Are just little boys throwing stones."). Als laatste nummer van het album brengt Elbow 'Puncture Repair': een kort en kaal nummer. Geen twee minuten lang duurt dit nummer en het bestaat enkel uit Garvey's stem zachtjes begeleid door een oude piano. Hiermee bewijst Elbow ten slotte dat ook eenvoud hen niet misstaat.
Meer over Elbow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
