Voor het eerste album ‘Asleep in the Back’ had Elbow tien jaar nodig. De songs baadden in de melancholie en ‘Elbow’ had, deels door de ijle, hoge stem van zanger Guy Garvey, wel wat weg van Coldplay. Er werd echter ook geëxperimenteerd en de groep schiep met vele laagjes klank een heel apart geluid. Vreemde gitaarklanken, analoge synthesizers, piano, strijkers, een koor, het was allemaal wel ergens te horen en toch vormde het album een samenhangend geheel. Kan je dan in twee jaar tijd een opvolger maken die even goed is?
‘Cast of Thousands’ is geen tweede ‘Asleep in the Back’ geworden. De muziek klinkt rechtlijniger en puurder, minder bestudeerd. Toch is er opnieuw veel werk gekropen in de arrangementen. Strijkers, een gospelkoor, versnipperde gitaren, echo, belletjes, piano, samples van een antwoordapparaat en nog meer vreemde klanken vullen de achtergrond, maar het geheel klinkt minder ingenieus. De technieken van het vorige album zijn hier gebruikt om een warme, zelfs romantische verzameling songs te schrijven. Het album opent sterk met het langzaam opbouwende ‘Ribcage’. Eerst heel intiem met restjes van gitaren op de achtergrond, eindigt het glorieus met het koor op volle kracht. ‘Fallen Angel’ is van een heel ander kaliber: Elbow rockt hier lekker door, maar de langgerekte zang en tekst zetten daar een melancholische sfeer tegenover. ‘Snooks (progress report)’ en het prachtige ‘Buttons and zips’ hadden ook op ‘Asleep in the Back’ kunnen staan. ‘Not a Job’ is vrij eenvoudig, maar heeft een catchy refrein en meteen ook hoog Coldplaygehalte. ‘Grace Under Pressure’ is eigenlijk heel eenvoudig, maar doordat steeds meer mensen meezingen (o.a. het gospelkoor geeft nog eens acte de présence en op het einde valt het publiek van Glastonbury in 2002 in) heeft het iets erg ontroerends.
‘Cast of Thousands’ is een goed album, maar mist de originaliteit en nieuwheid van Elbows debuut. Deze songs klinken wel spontaan en organisch tegenover de ietwat gezochte en gemaakte sound van ‘Asleep in the Back’ (wat na 10 jaar songschrijven niet verwonderlijk is), maar anderzijds is die sound ook wat Elbow zo speciaal maakte. De groep heeft een vrij ‘gewone’ popplaat gemaakt, en samen met een dosis romantiek (die op ‘Asleep in the Back’ zeker niet zo sterk aanwezig was) zal dat er misschien voor zorgen dat het album bij een groter publiek aanslaat, maar ‘Cast of Thousands’ is niet meer even fris en boeiend. Op de site zijn een aantal nummers te beluisteren.
Meer over Elbow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
