In het obscure rijk van metaal, experiment en Duitse occulte krachten is één band heer en meester: Einstürzende Neubauten. Dit avant-gardistische, Berlijnse kwintet rond frontman en Bad Seed Blixa Bargeld werkt zich al meer dan een kwarteeuw in de kijker met extravagante shows, zelfgemaakte recyclage-instrumenten (elektronisch versterkte, ijzeren constructies) en een sinistere new wave-uitstraling. Zowel platen als optredens van Einstürzende Neubauten vormen dan ook telkens een aparte en vrij intrigerende ervaring waarin mystiek en industriële percussieklanken domineren.
Wie zevenentwintig jaar in een eigen ondergronds milieu roert en daar wereldwijd succes mee oogst, heeft zichzelf – naar vermoeden – een aardig nestje kunnen bouwen. Niets is echter minder waar. Een ongeloof van muziekfirma's in de kracht van dit collectief heeft hen aan de rand van de financiële afgrond gebracht. Het hoopvol getitelde 'Alles Wieder Offen' is volledig gefinancierd door een groep maecenassen en fans, maar klinkt desondanks helemaal niet als een noodkreet. De Neubauten blijken zelfs in topvorm. Songs kennen als vanouds vaak een hardnekkige cadans die zorgt voor een dwangmatig en mysterieus karakter. De vaak uitdrukkelijk uitgesproken, Duitse frasen van doompoëet Bargeld doen de rest. Sla met frequentie van één keer per seconde op een groot metalen deksel, combineer dat eventueel met diep geborrel van een radiator, spreek hierover een stukje Faust of Goethe in met diepe fluisterstem en je komt aardig in de buurt.
Toch lijkt de band op deze plaat een stapje terug te zetten. Luidruchtigheid heeft soms moeten wijken voor subtiliteit. Daardoor krijgt 'Alles Wieder Offen' aardig wat zuurstof ingepompt en zelfs een neoromantisch accentje toegemeten. 'Ich Hatte ein Wort' is pure, intieme klankpoëzie met een tikkend metronoomritme, een onderdrukte harmonicamelodie en een rondedansgevoel. In het haast feeërieke 'Nagorny Karabach' overtreft de groep zichzelf trouwens op vlak van schoonheid en ontroering. Het ritmisch meer luidruchtige 'Von Wegen' schakelt dan weer klassieke violen in voor een melancholische onderdrukking van zijn onrustige metaalklanken. Het indrukwekkendst blijven echter de ritmische explosies die toch ook op deze plaat de kop opsteken. 'Weil Weil Weil' spant hierin de kroon en is een percussief bekrachtigd, vocaal woordspel dat met klemtoon in ieders hoofd geramd wordt en luidruchtig hoogtepunt 'Let's Do It Dada' bevat een ronduit indrukwekkend stukje staalklopperij.
'Alles Wieder Offen' is een prachtplaat die de 'tristesse' waarmee Einstürzende Neubauten kampt mooi verhult. Met enkele (letterlijk) ijzersterke songs en niet één dieptepunt bewijst de groep klaar te zijn voor de strijd om zijn bestaansrecht. Ondersteuning is dus niet enkel welkom, maar ook geheel terecht!
Meer over Einstürzende Neubauten
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
