Ef mag gerust één van de hardst werkende DIY bands van Europa heten. Met de regelmaat van de klok trekt de groep het hele continent rond om middels zijn intense liveshow nieuwe zieltjes te winnen. Met de release van hun vierde langspeler 'Ceremonies' vieren de Zweedse postrockers hun tienjarig bestaan. Net zoals zijn voorganger werd het kleinood opgenomen onder leiding van Magnus Lindberg (Cult of Luna).
Vormelijk noch inhoudelijk is er sinds 'Mourning Golden Morning' (2010) veel veranderd. Ef boetseert melancholische zangharmonieën, galmende indiegitaren en stuwende ritmes tot langgerekte klanktapijten die refereren aan de usual suspects uit het postrockgenre. Godspeed You! Black Emperor en Sigur Rós mogen als belangrijkste invloeden gelden: ook Ef drapeert zijn klassieke rockinstrumentatie graag met accenten van blazers, toetsen en strijkers.
De zalvende piano en breekbare zang van 'Bells Bleed & Bloom' worden aangedikt met glasheldere gitaarmotiefjes, roffelende drums en een kamerbreed blazersarrangement. Ef bouwt het nummer laag voor laag op, voorziet een aantal strategische rustpunten en meandert zo langzaam maar zeker naar een bloedmooie coda. Ook ‘Yield, Heart. Yield!’ neemt uitgebreid de tijd om zijn intrinsieke schoonheid te ontplooien. Met twee songs op de teller zijn dan al ruim twintig minuten verstreken.
Met zijn unheimische vocalen, onheilspellende gitaargalm, diepe baspartij en traag beukende drums is het zwalpende ‘Lake Vaettern’ het meest donkere en zwaarmoedige nummer op de plaat. Na het sfeervolle tussendoortje ‘Sex’ trekt het schilderachtige ‘Delusions of Grandeur’ opnieuw de registers open. Erudiete uitbarstingen van dromerige snarenplukkerij, groots slagwerk en euforisch trompetgeschal worden afgewisseld met zijdezachte, minimalistische passages.
Twee gelijkaardige composities later noopt 'Ceremonies' tot eenzelfde conclusie als 'Mourning Golden Morning' drie jaar geleden. Rabiate fans van klassieke postrock en de eerdergenoemde grootheden kunnen de plaat met de ogen dicht kopen. Ef doet geen moeite om het genre van nieuwe creatieve impulsen te voorzien, maar levert wederom een hartverscheurend mooi en meeslepend werkstuk af.
