Met elf albums op achttien jaar tijd, kan Mark Everett er moeilijk van verdacht worden zijn carrière gemakzuchtig aan te pakken. Amper een jaar na het prachtalbum ‘Wonderful, Glorious’ komt er dan ook alweer een opvolger. ‘The Cautionary Tales of Mark Oliver Everett’ had eigenlijk zelfs nog voor ‘Wonderful, Glorious’ moeten verschijnen. Everett wou echter een zo diepgaand, gevoelig album schrijven, dat het te veel van hem vergde. Halfweg het proces besloot hij dan ook het werk even stop te zetten en het over een andere, meer rockende en zelfs vrolijkere boeg te gooien. Met ‘Wonderful, Glorious’ was de beste Eels plaat van de voorbije twaalf jaar dan ook een feit.
Mede hierdoor waren de verwachtingen voor ‘The Cautionary Tales’ dan ook erg hoog gespannen. Het zou zeker niet de eerste keer zijn dat Eels met een intimistisch album op de proppen komt, maar als het zo veel vergde van Mark Everett, die zijn ziel toch nogal makkelijk bloot legt, moest het wel heel erg diepgaand zijn. Jammer genoeg kan het album deze verwachtingen niet inlossen. Niet dat het bol staat van de slechte songs, maar qua sfeer zit dit album in de lijn van ‘Beautiful Freak’ en ‘Electro-Shock Blues’ en het niveau van deze geniale platen wordt hier niet gehaald.
Alle songs op ‘The Cautionary Tales’ zijn zeer zorgvuldig opgebouwd rond dezelfde formule. Melancholie, gebracht door een vaak akoestische gitaar, bedekt met goed uitgewerkte laagjes strijkers en blazers en zeer ingetogen zanglijnen. Er is dan ook weer erg veel te ontdekken in de songs in en het is duidelijk dat er hard aan de plaat gewerkt is. Toch is het vaak net niet genoeg om echt te scoren. Geen enkele song blijft hangen en na een tijd gaat het album zelfs een beetje vervelen. Ook tekstueel kan Mark Everett veel dieper in de ziel graven dan hij doet op zijn 'The Cautionary Tales'. Teksten over relatiebreuken, spijt en het niet vinden van antwoorden op de grote levensvragen, zijn ook weer niet de meest vernieuwende onderwerpen. Doch, zoals Everett zelf aanhaalt, om eerlijke teksten te kunnen schrijven, moet een mens schrijven over wat iemand echt voelt en dat is dan ook wat hij gedaan heeft.
Eels brengt zeker een verdienstelijke plaat op de markt. Doordat ze in het verleden echter al meermaals bewezen een pak beter te kunnen, zal deze toch sneller de kast in verdwijnen om er niet al te vaak meer uit te komen. Dan is ‘Beautiful Freak’ een betere keuze om op te leggen.
