De 'Vlaamse doorbraak' van Edith Canat de Chizy laat voorlopig nog op zich wachten. Misschien is een cd met muziek voor strijkers ook niet de beste strategie om daar op korte termijn verandering in te brengen: meestal worden strijkkwartetten en strijkstrio's als moeilijke en ontoegankelijke muziek ervaren. In dit geval moet dit toch weerlegd worden, want zoals zo vaak het geval is, lijkt ook hier de spreuk 'onbekend is onbemind' zeer toepasselijk te zijn. Een spreuk die jammer genoeg op veel van de hedendaagse muziek toepasselijk is.
Uit deze cd blijkt dat Edith Canat de Chizy een bijzondere affiniteit heeft met de strijkers: drie strijktrio's, een strijkkwartet en twee solo-stukken. Verder laat deze muziek zich moeilijk beschrijven: van alle recente compositie-stromingen zijn er sporen te herkennen, maar ze behoort tot geen van alle. Eclectisch is een ongelukkige term want deze muziek is bijzonder organisch en heeft duidelijk een eigen karakter. Misschien kan gesteld worden dat Edith Canat de Chizy in haar stijl traditie en vernieuwing tracht te verzoenen. Klankexperimenten komen bij haar niet aan bod hoewel het kleurenpalet zeer ruim is. Deze klankrijkdom is voornamelijk gerealiseerd met traditionele technieken, de zogenaamde 'extended techniques' komen nauwlijks aan bod. Een krachttoer? Zeker en vast, het is bijna een verademing om zulk een verbeelding te ervaren op zo een natuurlijke manier.
Het eerste strijktrio 'Hallel' is geschreven met een enorme energie: ritmisch stuwend met als tegenpool enkele vertilde passages. Het tweede strijktrio 'Tiempo' is eerder als een andante opgevat en klinkt wat dramatisch en zoekend, vooral naar het einde toe. Het derde strijktrio 'Moving' is een schitterend werk: onverwachte wendingen en verrassende timbres met een stuwing tot op het einde. Evenals 'Moving' is het strijkkwartet 'Vivere' in 2001 gecomponeerd. En ook hier blijkt het meesterschap van Edith Canat de Chizy in haar schrijfwijze voor strijkers. Mooie muziek, inventief, sterk persoonlijk getint en bijzonder insprirerend.
Verder zijn er nog twee solowerken opgenomen: 'Irisations' voor viool solo en 'Danse de l'aube' voor contrabas. Eveneens schitterende werken waarbij toch niet nagelaten mag worden de virtuositeit van de de uitvoerders te benadrukken. Bovendien duidt virtuositeit niet enkel op snelheid maar ook en vooral op de onwaarschijnlijk sterke klankbeheersing waarmee violist Diego Tosi en contrabassist Marc Siffert zich onderscheiden. Ook de andere uitvoerders zijn uitmuntend: het 'Quatuor Parisii' en het 'Trio à cordes de Paris'. Deze uitvoeringen hebben alle kwaliteiten om referentieopnamen te zijn. Hopelijk zullen ze bijdragen tot grotere bekendheid van de muziek van Edith Canat de Chizy.
Meer over Edith Canat de Chizy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
