3 Adjectieven om dit debuut mee te schetsen: doods, zwart en somber. 'Shades of Black' heeft zijn naam niet gestolen. Op een erg kalme en uitgerokken manier brengen de 4 Schotten van Eastern Lane 11 intieme nummers. De duur van deze langspeler bedriegt echter omwille van een pauze van meer dan twintig minuten tussen het einde van de plaat en de korte, chaotische en totaal overbodige bonus.
Met veelal inhoudsloze indie en zweverige rock kleurt de band op minimalistische wijze deze plaat zwart. Met de soms valse en onstandvastige stem van zanger Derek als centraal geluidspunt waarrond de harmonieuze muziek van de groep cirkelt hebben deze jongens niet meteen de gemakkelijkste weg gekozen. Vooral bij de vele kalme ballades en momenten van instrumentale oppervlakkigheid durft de muziek van Eastern Lane als eens een geeuw opwekken. Té eenvoudige structuren en composities maken deze cd weinig avontuurlijk. Dankzij enkele al even simpele maar stevigere 1-2-3-4 rocknummers kan Eastern Lane toch af en toe de oren doen spitsen. Het zijn immers deze snellere nummers ('Dead July', 'Holy Arms') die in al hun eenvoud het best tot uiting komen en het mooiste de toch wel tekort komende stem van de zanger weten te verdoezelen. In het heftige 'Looking for Roses' kunnen er zelfs enkele rauwe kreten af: een geslaagde poging om een ruwe punkattitude aan te meten. Helaas zijn deze momenten te dun gezaaid en keert Eastern Lane steevast terug naar haar melancholische, langdradige nummers. Enkel de piano in het depressieve 'Shadow' brengt nog enige helderheid en afwisseling. Tegen het einde aan mag iedereen nog even lekker mee doemdenken en zingen: "There is no salvation." Zo lijkt het inderdaad. Het is immers twijfelachtig of deze plaat het kritische oor van de muziekconsument zal beroeren.
Meer over Eastern Lane
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
