Voor zijn tweede langspeler heeft het Duitse Earthship een vermageringskuur ondergaan. Jan Oberg heeft zijn The Ocean kompaan bassist Bastian Gutske achter zich gelaten en zijn band uitgedund tot een trio. Maar dat is aan ‘Iron Chest’ nauwelijks te merken. Een solide geluidsmuur vol mokerende gitaren en hakkende ritmes wordt afgewisseld met meer epische, psychedelische landschappen.
Helaas lijkt het voor Earthship nogal moeilijk om partij te kiezen. De ene keer kiezen de Duitsers voor zwaar ronkende metalgitaren met donkere, woeste grunts, de andere keer voor ontdubbelde, hoog jankende heavy metalzang en virtuoos gesoleer. Beide lijken elkaar voortdurend te ontmoeten en zorgen voor enkele stevige klankbotsingen.
Daarnaast probeert het trio wel heel erg hard om unieke structuren te creëren. Geen vier maten klinken hetzelfde: melodieën worden afgehakt en hoeken en haken zijn schering en inslag. Dat geeft ‘Iron Chest’ een erg rommelige, ongeduldige uitstraling. Songstructuren worden niet gerespecteerd en complexiteit staat hier totaal niet ten dienste van esthetiek. De tien liedjes op de cd bevatten nauwelijks een muzikaal verhaal en klinken erg inwisselbaar.
Het gevolg is dat de cd wel ruig klinkt, maar nooit echt voluit in de stijgbeugels lijkt te staan. Stoer doen met stonerriffs en metalgitaren lijkt in opener ‘Old Widow’s Gloom’ of de titeltrack de boodschap, maar leidt nergens toe. Gelukkig neemt een song als ‘Boundless Void’ even de voet van het gaspedaal. Episch meanderende gitaarmelodieën knipogen richting progrock en fuzz-effecten worden door een heerlijk moordende bas doorgedreven in dit psychedelische kunststukje. Een totaal nieuwe band lijkt te zijn opgestaan , eentje die plots toch even voor schoonheid opteert. Na twee minuten neemt de storm echter opnieuw toe. Tot het einde van opvolger ‘Eyes in the Night’ lijkt Earthship zichzelf nog wat rust te gunnen, maar dan begint de band opnieuw te hakken en te scheuren als een ADHD-patiënt.
Met ‘Iron Chest’ lijken deze Duitsers net iets te geforceerd hun stempel op het metallandschap te willen drukken. De veelvuldige vergelijking met Mastodon omwille van de mathematische structuren is begrijpelijk, maar omwille van gebrek aan memorabele, vasthoudende melodieën toch wat uit de lucht gegrepen. Veel orkanen lijkt deze plaat niet te gaan veroorzaken.
