Dyscarnate moet zowat het bruutste trio zijn sinds Dying Fetus. De energieke straight to your face death metal die deze Britse band brengt is niet nieuw noch origineel, maar de uitvoering ervan is zo overweldigend dat menig headbanger een reflexspray zal kunnen gebruiken.
Het muzikale recept van het debuutalbum ‘Enduring The Massacre’ is behouden, maar geoptimaliseerd. Geen technische fratsen of indrukwekkende gitaarsolo’s op deze plaat, maar rechttoe rechtaan edoch niet simplistisch klinkende groove à la Misery Index. De ultrabrute zanglijnen, opzwepende breakdowns en beukende riffs zorgen dat de vermakelijke moderne death metal, die toch old school aanvoelt, gemakkelijk wegluistert.
Van Matt Unsworth’s blastbeats gaan de haren rechtstaan en de meedogenloze vocalen, die gebracht worden door het duo gitarist en bassist, beschikken over veel variatie. Terwijl de ene over een diepe brulstrot beschikt, krijst de andere hier nog een laag bovenop. Een combinatie die voor heel wat epische momenten zorgt, zoals duidelijk wordt in de memorabele single ‘The Promethean’. Dit catchy topnummer bestaat uit een perfecte en verfrissende balans tussen groove en snelheid. De heerlijk vieze, zware beatdown doet de grond trillen en is in staat om ettelijke valse gebitten te versplinteren.
Het merendeel van de nummers op de tweede langspeler van deze band liggen in diezelfde lijn: knallende, snelle strofes die opgevolgd worden door een ritmisch, aanstekelijk en meezing(schreeuw)baar refrein.
Dit brengt met zich mee dat de nummers inwisselbaar zijn en op zeldzame momenten voorspelbaar, terwijl de meeste toch geen steek laten vallen en ze allemaal in het vel kruipen. Dyscarnate bereikt hun hoogtepunt tijdens midtempo nummers zoals het overweldigende beukbeest ‘A Drone In The Hive’ en de uitstekende afsluiter ‘Kingdom Of The Blind’. De perfecte, intensief klinkende productie zorgt ervoor dat de nummers een luisteraar niet loslaten en maakt van Dyscarnate een band die evenveel aandacht verdient als de Playboy-editie met Lesley-Ann Poppe.
De mokerslag dat ‘And So It Came To Pass’ geworden is, gaat geen enkele liefhebber van doodmetaal koud laten. Dyscarnate heeft een geweldige afreageerplaat gemaakt waarbij alle frustraties eruit geklopt worden. Aanrader!
